Waarom had de popmuziek vroeger veel meer stereo-effect?

Wijlen Kees Schilperoord noemde het vooral aan praktisch iets; in plaats van moeilijk en lang mixen was het een kwestie van de zangtrack links, het intstrumentale spoor rechts en je bent klaar. Zo ging het in de jaren 50.
Het eerst gegeven antwoord gaat sterk op voor de zestiger jaren; het was toen hip om effectjes tot vervelens toe van links naar rechts te laten fladderen.

Zie het aangehecte artikeltje; "The fact is that it was artificial, since stereo was a novelty back then: Most people still listened to music in mono and stereo was the "new thing." As a result, producers overused it, just for the sake of it, like when 3D cinema came out and everything was an excuse to fire arrows and rocks and monsters at the public"