Waarom word ik zo geraakt door muziek van Barry White, terwijl ik mezelf een echte "ouwe rocker" vind?
Ik ben op muziekgebied een allesvreter, zowel modern als klassiek, met een voorkeur voor niet al te alledaagse niemendalletjes (top40-shit e.d.), meer het stevige (drum-)werk, het liefst "intelligente"composities, waar je echt goed naar moet luisteren om er achter te komen "wat er allemaal gebeurt". Maar als je nou aan me vraagt:"wat voor muziek moeten we op je begrafenis draaien", dan zeg ik meteen: "Let the Music Play", van Barry White. Ik krijg daar nog steeds kippevel van, als ik dat nummer hoor (maar dat zal op mijn begrafenis natuurlijk niet meer te zien zijn!).
Iemand enig idee hoe Barry dat voor elkaar heeft gekregen?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.