Waarom beginnen de meeste kinderen zich pas in muziek te verdiepen als ze in de brugklas zitten?

Omdat de meeste kinderen er thuis niet eerder mee kennis maken. Als ouders zelf geen muziekinstrument bespelen, of het niet stimuleren, dat een kind va. een jaar of 6 een instrument leert kennen, blijft dat ahw. braak liggen.
In de brugklas zijn ze op een leeftijd gekomen, dat leeftijdgenoten een veel grotere rol gaan spelen, en ze willen nét zo zijn als de anderen. Hun eigen muziek hoort daarbij.

Ik vind dit persoonlijk een gemiste kans - je kunt een kind al eerder leren bewust naar muziek te luisteren, bijv. de Moldau van Smetana is zó beschrijvend, dat je die rivier echt vanaf de bron hoort uitgroeien tot een machtige rivier.
En een blokfluit kost zó weinig, en geeft, na de eerste kippenvel-veroorzakende weken, al heel gauw resultaat, en is een prima speelse manier om noten te leren lezen, en te merken, dat als je iets mooi of goed wilt doen, dat je dan eerst moet oefenen.

Om goed muziek te luisteren, dus te voelen en te begrijpen wat er wordt gezongen, moet een kind een bepaalde rijpheid hebben. (ontwikkeling)
hiermee bedoel ik rust, emotionele ontwikkeling, op zoek naar meer dan de directe tastbare omgeving etc.

Voor de brugklas is het kind nog veel meer naar buiten gekeerd. het kind is alleen maar bezig met het aarden op deze wereld. Dus het thuis raken in eigen lichaam, ontwikkelen van taal, de fysieke ontwikkeling vriendschappen etc.

Muziek is iets dat pas echt binnen kan komen als de basis die ik net heb genoemd ontwikkeld is. Pas als die basis ( en nog veel meer) is het kind klaar voor muziek.
dus emoties van andere te ontvangen, op waarde te schatten en eventueel over te nemen.

Vreemde vraag. Voor zover ik weet luistert 80% van de oudere jongeren / volwassenen nog steeds naar algemene popmuziek.

Bij mijn dochter begon dat al een heel tijdje eerder, ik denk rond haar tiende ofzo, en mijn jongste dochter is er nu al mee bezig (negen). Ik denk omdat wij hier in huis niet klakkeloos de hele dag de radio aan hebben staan (nooit eigenlijk) maar vrij gericht muziek luisteren, waaronder natuurlijk veel pop / rock maar ook veel jazz en klassieke muziek.

Toen ze twee, drie waren luisterden ze natuurlijk het liefst naar wat primitieve, eenvoudige muziek (Bassie en Adriaan, Kinderliedjes, maar ook iets als 'Hollandse' muziek (die wij niet draaien maar die ze wel veel horen helaas) konden ze toen nog wel waarderen. Ik denk dat dat bij de ontwikkeling hoort.

Later werd het heel iets complexer (K3, kinderen voor kinderen, Annie MG Schmidt enz), en inmiddels is mijn jongste vooral bezig met Ennia-achtige muziek en jazz, de oudste zoekt het meer in de harde hoek - Tool enzo. Niet echt mijn smaak, maar okee.

Als er thuis alleen maar eén soort of ongericht muziek wordt geluisterd, is de brugklas, als ze meer van huis gaan zijn en meer gaan zien en horen, een logisch moment om kennis te maken met en je te verdiepen in andere soorten muziek. Toch vind ik dat voortraject wel belangrijk ; tenslotte blijft de muziek die je in je jeugd hoort, ook muziek waar je altijd van blijft houden. En als dat toch godverhoede alleen maar Frans Bauer is.....ja, dan krijg je inderdaad van die Enschedeese taferelen. Je moet je hersenen wel iets te doen geven om het een stapje hoger te kunnen tillen - ook zo jong al. Er is zoveel meer dan een dreunende vier- of een driekwartsmaat. Niet op alle goeie muziek kun je klappen.......

Voornamelijk omdat ze zich eerst nog in zichzelf moeten verdiepen. Muziek is vooral emotie en voelen. Op jongere leeftijd heb je uiteraard ook emoties, maar worden ze normaliter niet echt uitgediept. En wat je voelt is vaak voor een kind niet goed te benoemen op jongere leeftijd.

Ze luisteren vast en zeker naar muziek, maar minder bewust. Die bewustheid komt als je iets ouder bent en emoties en gevoelens kunt plaatsen en gaat koppelen aan muziek. Vanaf dat moment begint ook de verdieping en het begrijpen van teksten, waardoor het een diepere betekenis krijgt.

Ik denk dat muziek van alle leeftijden is en dat kinderen weldegelijk in muziek geintesseerd zijn. De kinderen die ik ken heb misschien nog wel meer megt muziek. Alleen hebben kinderen in eerste instantie eerder wat met met simpele verzen en later liedjes van bijvoorbeeld K3. Dat past beter bij hun belevingswereld. Later wordt da popmuziek en daarna ga je je verdiepen in genres zoals hip-hop of techno of rock of whatever omdat je persoon langzaam steeds meer ontwikkeld. Maar nogmaals, kinderen zijn weldegelijk geintresseerd in muziek en vinden het meestal ook geweldig als ze zelf muziek mogen maken.

Volgens mij is dat een leeftijd dat ze heel erg beginnen te veranderen en met veel veranderingen te maken krijgen.
Ze waren de oudste maar ze beginnen weer opnieuw onderaan wat dat betreft. Een nieuwe wereld gaat voor ze open en muziek is nu eenmaal leuk en er is zoveel wat verschillende genres betreft. Met muziek roep je een bepaalde sfeer op en kan je emoties beter uiten. Mogelijkheden zijn er genoeg op dat gebied. Zo jong als ze zijn, kunnen ze nog veel ontdekken. Dat doen ze dus volop, binnenkort "mogen" ze niet meer spelen, maar dansen en zich uiten op muziek is voor alle leeftijden.

Toen ik 8 was was ik echt wel een muziek liefhebber. De eerste band waar ik echt naar luisterde was Coldplay, ik kende toen ook het hele album uit m'n hoofd. Ik denk dat veel andere kids zich er niet in verdiepen omdat het ze simpelweg niks intresseerd.

Op de basisschool is muziek niet heel belangrijk, je zingt af en toe een liedje, en in groep acht doe je de eindmusical. Verder heb ik nooit veel naar muziek geluisterd. Ik ging vanaf de brugklas meer radio luisteren en ik kwam erachter wat ik leuk vond, en wat niet. Vanaf daar is mijn smaak dieper en verder uitgebreid. Ik weet als ik een liedje hoor of ik het wel of niet goed vind.
Ik denk dus dat het te maken heeft met of de mensen om je heen het iets kan schelen wat je goed vind. Op de middelbare school is het wel belangrijk en ontstaan er groepjes die medegebaseerd zijn op muzieksmaak.

ik ben met muziek opgegroeit ! wij waren horeca kids en nog steeds ! ik kan me geen dag zonder muziek vorstellen !! mijn dochter is danseres en me zoon zingt achter de bar ! en ik !! ik ben trots