Waarom luisteren we zo graag naar muziek?

Muziek is, simpel gezegd, georganiseerd geluid: verschillende tonen worden met elkaar gecombineerd in een bepaald ritme. Toch geven onze hersenen er vele subtiele betekenissen aan. Bij het ene stukje worden we droevig, bij het andere vrolijk, agressief of uitgelaten. Het is bijna een soort tweede taal. En een taal die we al heel vroeg begrijpen.
Baby's reageren sterker op muziek dan op gesproken stem. Sandra Trehub van de Universiteit van Toronto liet baby's van een half jaar kijken naar video's van hun moeder.Op de ene zong ze een kinderliedje, op de andere sprak ze het kind liefkozend toe. De baby's bleven veel langer naar de zingende moeder kijken, ze waren door haar gebiologeerd. En ouders maken daar ook instinctief gebruik van. Proberen ze hun baby - geteisterd door darmkrampjes - te kalmeren, dan zetten ze met een zoete stem een kinderliedje in, of neurien. Kinderen van drie jaar kunnen al heel duidelijk de vrolijke delen uit de muziek van hun cultuur duiden, zo bewijst ander onderzoek. En als ze zes jaar zijn, zijn ze net zo goed in het onderscheiden van melancholie, angst en boosheid in muziek als volwassenen. Een gave die ze de rest van hun leven niet meer kwijtraken.