hoe komt het dat ik bij klassieke muziek een soort van beeld voor mijn hoofd krijg, van wat er gebeurd?

Je bent waarschijnlijk een heel visueel ingesteld persoon waarbij je de klanken van de muziek (auditief tonaal) omzet in beelden.

Sommige klassieke stukken zijn heel verhalend, heel beeldend. Als je visueel ingesteld bent, kun je je zo'n beetje voorstellen waar het (volgens jou) over gaat en je dat ook voorstellen in de vorm van een beeld in je hoofd.

Heel normaal dus, bij sommige stukken is het zelfs de bedoeling. Denk bijvoorbeeld aan de Moldau (beginnend met een klein stroompje, aangroeiend tot een machtige rivier, komt zelfs nog onderweg langs een boerenbruiloft), Peter en de wolf (je ziet het jochie gewoon huppelen door de velden) of Peer Gynt (ook zonder het toneelstuk te zien, hóór je aan de muziek wanneer je in de grot van de trollenkoning bent).

Ook omdat klassieke muziek heel ''vrij'' is..
je hebt geen teksten ofzo dus je kunt alles interpreteren hoe jij het wilt. dat is denk ik ook de reden waarom mensen er vaak van tot rust komen omdat je het helemaal op je eigen wereld kunt betrekken.