Met wat voor afwegingen komt men tot de conclusie dat een filmisch product een miniserie moet worden?

Dat was mij al bekend.

Wat is je vraag dan?

'Men' slaat hier in feite op zowel de maker als de (potentiële) afnemer. Als het bijvoorbeeld zo is dat de makers bezig zijn met een script voor een bioscoopfilm, praten met de potentiële afnemer, waarna deze weigert en de makers vervolgens praten met een afnemer die het op de buis kan laten vertonen, wat zullen dan de beweegredenen zijn geweest van die eerste potentiële afnemer? Dat zal natuurlijk enorm variëren, maar op wat voor manier?

@Warsaw, je scenario klopt niet met hoe dit in de praktijk gaat. Als een financier niet geïnteresseerd is om een plan voor een film te financieren, wordt van dat plan geen miniserie gemaakt; dan zoekt de maker/producent door totdat er wel iemand is die het plan wil financieren. Dat kan soms lang duren: https://en.wikipedia.org/wiki/Development_hell https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_media_notable_for_being_in_development_hell Film en TV zijn betrekkelijk gescheiden circuits, met andere makers, productiemaatschappijen, afnemers en financiers.