Waar is het filmgenre 'slapstick' op gebaseerd?

Slapstick is gebaseerd op het feit dat we lachen om grappige fysieke handelingen.

Slapstick is dan ook alles behalve subtiel. De rol van de personages is meteen duidelijk en de grap direct en meestal fysiek. Veel mensen denken aan oude zwart-wit films als ze aan slapstick denken. Maar ook in films die recent zijn uitgebracht wordt nog gebruik gemaakt van slapstick. Denk bijvoorbeeld aan Jim Carrey en Mr. Bean. Beide zeer gericht op de visuele grap en de niet mis te verstane gezichtsuitdrukkingen. Ook in de Jackass films wordt veel gebruik gemaakt van slapstick technieken. Wat oudere slapstick meesters zijn Leslie Nielsen in bijvoorbeeld de Naked Gun Films, het tv programma van Benny Hill of de films van de franse komiek Louis de Funès.

Toch is het niet vreemd dat mensen aan de oudere zwart-wit films denken als ze het over slapstick hebben. Juist in deze films, waarin nog geen geluid was, werd lichaamstaal en beweging gebruikt om gevoelens en grappen naar de kijkers over te brengen. Bewegingen werden ruimer gedaan en gezichtsuitdrukkingen werden overdreven. Dit is ook de reden waarom de meer recente slapstick acteurs soms worden beschuldigd van over-acteren.

Het woord ‘slapstick’ is afgeleid van een houten stok waarmee een knallend geluid gemaakt kan worden. Deze stok werd gebruikt als geluidseffect als iemand hard werd geslagen. Het gebruik van deze stok is terug te voeren tot toneelvoorstellingen tot in de renaissance. De stok werd ook wel battacio genoemd.