waarom zijn in duitse bioscopen de films duits gesproken en niet engels?

Duitsland heeft een veel grotere poel met goede stemacteurs dan Nederland. Als je bij de zoveelste film Carlo Boszhard moet aanhoren gaan je tenen toch behoorlijk krullen. Daarbij is het behoorlijk storend dat de lip beweging niet overeen komt. Bij tekenfilms is daar vrij eenvoudig overheen te komen, bij speelfilms niet. Nasynchroniseren wordt daardoor behoorlijk moeilijker en dus ook duurder en Nederland is daar toch een te kleine markt voor.

Het scheelt ook dat veel Nederlanders toch een zekere beheersing van het Engels hebben. De ondertitels worden dan al snel alleen maar ter ondersteuning gebruikt. Kijk voor de gein maar een naar een Chinese film met ondertitels. Gegarandeerd dat het ineens een stuk moeilijker te volgen is.
Nederlanders hebben in vergelijking met andere landen een heel goede beheersing van de Engelse taal. Dat komt ook omdat bv Fransen en Duitsers zich op heel wat meer plaatsen in de wereld in hun moedertaal verstaanbaar kunnen maken. Het Engels (ook al is het onderwijs van een goed niveau) raakt dan ondergesneeuwd en ze lopen dan met een Engelstalige film tegen dezelfde moeilijkheid aan als die Nederlander die een Chinese film met ondertitels wil volgen.
Juist omdat Nederlanders toch een behoorlijk niveau van het Engels hebben zijn de Engelse grappen (bv) met behulp van die ondertitels toch heel goed te begrijpen. Het is dan voor de distributeur (of TV zender) goedkoper om te kiezen voor ondertitels. Zeker als je doelgroep dat verkiest boven nasynchronisatie. Temeer ook omdat het voor slechthorenden meteen ook voor een oplossing zorgt en je die doelgroep ook meteen bereikt.

Als je de taal echt niet begrijpt voegt het horen van de oorspronkelijke taal eigenlijk niks toe en heb je meer aan de kundigheid van een goede stem acteur om de subtiliteiten van wat gezegd wordt goed over te brengen. Het is daarbij wel van belang dat er genoeg werk is om een flinke poel van stemacteurs aan het werk te houden. Vaak dezelfde stemmen gebruiken haalt al snel het unieke van een film karakter onderuit op dezelfde manier als Jim Carrey niet geloofwaardig is als Rambo. Ik denk niet dat veel mensen zich egt ergeren aan het nasynchroniseren in het Engels in films van bv Bruce Lee en Jacky Chan uit Hongkong.

Overigens kan het nog erger. In bv Rusland gebruiken ze vaak voice-overs. Dus 1 enkele stem die verteld wat er in beeld wordt gezegd. Niet erg op Discovery Channel bij een willekeurige docu maar voor speelfilms lijkt het me echt rampzalig.