Waarom kan ik film niet van echt onderscheiden?

Ik herken het bij mezelf ook. Een inlevingsvermogen zo groot, waardoor je echt in de film zit en niet meer reageert op signalen van je echte omgeving. Als ik echt in een film zit, schrik ik sneller, wordt ik sentimenteler, dan mijn mede kijkers. Als kind verloor ik nog weleens de werkelijkheid, waarbij ik in staat was om de film verder te laten spelen in mij echte wereld. Ik denk dat jij, net als ik, gewoon een een bult aan fantasie,emoties, creativiteit en inlevingsvermogen (waarschijnlijk kun je je ook goed in anderen in het echte leven verplaatsen.. mensen zullen dit waarderen). Misschien heb je ook wel een concentratie dingetje, zoals ik. Ik vind het soms moeilijk om ergens de concentratie voor op te brengen, maar als ik er in zit, dan zit ik er ook echt met open mond van te genieten. Misschien een beetje gebrek aan een stukje nuchterheid en rationaliteit.