Geloofde Osho in reïncarnatie?

Osho geloofde niet in de algemeen aanvaarde definitie van reïncarnatie.
Heel kort: hij geloofde dat je als persoon bestaat uit het geheugen en het brein. Je kunt je daarvan losmaken wanneer je veranderd in een toeschouwer/getuige (witness). Wanneer je je gedachten, geheugen en handelen kunt aanschouwt en alleen nog getuige bent dan kom je los van je brein (mind) en ben je alleen nog bewustzijn. Er ontstaat een staat van ‘no-mind’. Volgens Osho zijn er maar weinig mensen die kunnen doodgaan in de staat van no-mind, maar wanneer je als mens in deze staat verkeerd wanneer je overlijd dan laat je niets achter. Je lost op in het universum. Je hebt geen brein meer en geen geheugensysteem. Omdat je niets achterlaat kan deze verlichtte persoon nooit opnieuw geboren worden.
Er zijn volgens Osho echter maar weinig mensen die deze staat behalen. De rest van de mensen gaan onverlicht dood en hebben dan nog ‘geheugen’ dat overblijft en in de wereld blijft. Dit geheugen bestaat uit losse gedachten en herinneringen, welke voornamelijk bestaan uit ellende. Immers de meeste mensen gaan vreugdeloos dood. Weinig mensen gaan gelukkig dood. Weinig mensen gaan dood in de staat van no-mind en deze laten niets achter.

Deze losse gedachten en herinneringen kunnen zich volgens Osho in één geheel aan iemand anders zijn geheugen vastmaken, dan kan iemand zich zijn verleden herinneren. Echter de meeste van deze gedachten en herinneringen binden zich los van elkaar aan allemaal verschillende mensen vast. Er is volgens hem dus geen reïncarnatie (van personen), maar een reïncarnatie van ellende dat zich hecht aan andere geheugensystemen.