Hoeveel kleuren zijn er? en hoe wordt dit berekend?

Elektromagnetische straling kan verschillen in golflengte en intensiteit. Het daglicht bestaat uit een mengsel van straling van verschillende golflengtes.
Wanneer deze straling een golflengte binnen de voor mensen waarneembare grens heeft (ongeveer van 380 tot 740 nm) wordt deze straling licht genoemd. Het spectrum van het licht wordt bepaald door de intensiteit van de verschillende golflengten. Het volledige spectrum van het binnenkomende licht bij een voorwerp bepaalt het visuele voorkomen van het voorwerp, inclusief de kleurwaarneming.
Een oppervlak dat alle golflengten volledig absorbeert, wordt zwart genoemd, een voorwerp dat alle golflengten volledig weerkaatst, wordt wit genoemd.
De bekende regenboog toont een spectrum -- zo door Isaac Newton in 1666 genoemd naar het Latijnse woord voor beeld -- en bevat alle kleuren die uit een enkele golflengte van zichtbaar licht bestaan, het pure spectrum of de monochromatische kleuren:
De hierboven weergegeven tabel moet niet als uitputtend worden beschouwd, het spectrum van kleuren is continu. In hoeveel kleuren het wordt opgedeeld is afhankelijk van een combinatie van biopsychologische en culturele factoren. Alle talen die überhaupt kleurnamen hebben (sommige culturen benoemen kleuren niet), duiden daar in ieder geval sommige van de objectieve primaire kleuren of secundaire kleuren mee aan. De genoemde zeven traditionele kleuren kunnen in het Nederlands gemakkelijk worden onthouden via het volgende ezelsbruggetje: het letterwoord ROGGBIV staat voor in volgorde: rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. De volgende zin wordt gebruikt om deze volgorde te onthouden: ''Roddelen over gekke grote broer is vals.''
Naast de bovengenoemde spectrale kleuren is er een extraspectrale primaire kleur: magenta, de extraspectrale sector van de kleurencirkel omvat de roze en paarse tinten.
Er zijn zeer veel kleuren die een eigen naam gekregen hebben. Zie hiervoor de lijst van kleuren.
Ook zal de intensiteit van een kleur van invloed zijn op de waarneming, bijvoorbeeld, een lage intensiteit oranje zal als bruin worden ervaren.

Toegevoegd na 24 seconden:
Hoe het precies berekend wordt staat in de bron ;)

Het aantal kleuren is in principe eindeloos/oneindig. Want elke schakering licht die we kunnen waarnemen - van knalrood tot felroze(violet), kunnen we een naam geven.

Wij hebben voor de kleuren zeven hoofdnamen (rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet), maar in andere talen hebben ook kleuren in tussengroepen aparte namen, of zijn er meerdere kleuren bij elkaar genomen in één groep. Zo is voor ons blauw gewoon blauw, maar in het Russich zijn lichtblauw en donkerblauw twee verschillende 'soorten' kleuren, zoals voor ons blauw en groen verschillende 'soorten' kleuren zijn. Die namen zeggen echter niks over de kleuren die we kunnen waarnemen.

Het menselijk ook kan miljoenen, zoniet miljarden kleuren waarnemen, maar we kunnen ze onmogelijk allemaal benoemen of zelfs maar nauwkeurig onderscheiden.
Als je mensen een kleurstrookje laat uitkiezen in precies een bepaalde kleur die ze in huis hebben (een tegeltje in de badkamer, een gordijn, een bloempot), kiezen mensen in de regel wel de juiste kleurfamilie, maar vrijwel nooit exact dezelfde kleur.

Toen we vroeger nog primitieve computers hadden met -wat was het, zeven ?- kleuren, kon je ze nog letterlijk tellen. Toen de poppetjes ook nog 16 pixels hoog waren....
Daarna kreeg je de vga met 256 kleuren, en ook dat telde je nog in pixeltjes. Maar de duizenden, miljoenen en miljarden kleuren daarna zijn eigenlijk maar een naam. We noemen ze ook liever '16 bits' en 32-bits' (en misschien inmiddels al nog hoger?), en dan nog kun je nog maar een fractie van de kleuren maken die we kunnen zien. Ze dekken echter wel het spectrum ver genoeg voor ons oog. Het is dus niet meer echt tellen wat je doet, maar 'globaal aangeven hoeveel het wel niet is'.