Hoeveel stofdeeltjes mogen er nog op de sensor van mijn SLR zitten na professionele reiniging?
Ik heb mijn digitale spiegelreflexcamera door een fotograaf laten reinigen. Er waren namelijk veel stofjes op de sensor gekomen, en die waren zichtbaar op de foto's.
Na reiniging zitten er nog steeds zichtbare stofjes op de sensor.
Hoeveel stofjes mogen er nog op zitten na professionele reiniging? Anders gezegd: bij hoeveel stofjes is het reëel om terug te gaan omdat ze het niet goed genoeg hebben gedaan?
Toegevoegd na 45 minuten:
Onderstaand plaatje toont slechts een *deel* van mijn sensor. Het is wel een 1:1-vergroting, dus zeg maar ingezoomd op pixelniveau.
Toegevoegd na 16 uur:
In totaal zie ik 11 stofjes. Het duidelijk zichtbare stofje op de afbeelding is het grootste stofje. De meeste andere stofjes zijn kleiner dan dit grootste stofje, maar (veel) groter dan de twee andere omcirkelde stofjes.
Het plaatje is genomen op F/32. Scherpstelling op ongeveer 50 cm. Camera nauwelijks bewogen tijdens het maken van de foto.
Het afgebeelde grote stofje en enkele van de andere stofjes zijn zichtbaar op afgedrukte foto's van 13x18.
Succes!
Dan zou je inderdaad rekening moeten leren houden met de stofjes.
Zelf schiet ik daar nooit op. Het is natuurlijk wel erg vervelend. Want als je het eenmaal hebt gezien, dan erger je eraan.
Zou je bijna gaan denken: Had ik het maar niet geweten/gezien:-) Helemaal stofvrij krijg je de sensor volgens mij niet.
Je kunt wel voor elke belangrijke shoot een referentie foto maken. --- Zij je camera instellingen zoals hierboven handmatig gekozen, of had je de camera op de automaat staan?
Reden te meer om juist zelf je instellingen te kiezen. Of Av voorkeuze waarbij je NIET die kleinste diafragma's kiest. Om je camera te leren kennen, kan je natuurlijk even experimenteren bij welke diafragma instelling die stofjes 'net niet' zichtbaar worden bij 400% zoom.
Dan weet je dat je dan veilig bent.
Net zoals je leert bij welke ISO instelling je nog acceptabele ruis krijgt. Veel heeft te maken met je apparatuur leren kennen.
De hamvraag, hoe vaak heb jij in de praktijk een foto gemaakt op die diafragma?
Bij welke diafragma zie je die stofjes niet meer? Is het dan een probleem? --- Scherpstellen moet wel op oneindig. Dan heb je namelijk de grootste scherptediepte en heb je de grootste kans dat het stofje op de sensor enigszins scherp kan worden.
Bewegen is ook nodig, zodat wat voor de lens is onscherp wordt. Hierdoor is het 'beeld' onscherp, maar de stofjes scherp.
Dat is met de digitale techniek natuurlijk niet anders geworden. Helemaal stofvrij kan je een sensor niet krijgen en vooral ook niet houden. De camera is immers een 'gebruiksobject' voor een fotograaf, zoals een pen het gereedschap is van een schrijver. De huidige technieken zijn wel vereenvoudigd om te werken MET de stofjes. Helemaal weghalen is onmogelijk.
Dus '0' stofjes zal je niet kunnen halen. En daarbij is 11 natuurlijk helemaal niet zoveel.
Jammer dat je niet gezien hoeveel stofjes je sensor had voor het schoonmaken.
Nee dus... Jij hebt nu je camera weer een stukje beter leren kennen. Die testen waren ook gewoon even nodig om het te leren. Je weet nu waar je op moet letten en wanneer het probleem (de eigenschap) zich voor gaat doen. De stofje zijn 'slechts' een grote blur op de foto. Omdat je niet snel daarop de scherpte zult gaan krijgen (bij je kleinere diafragma's). Net alsof je je camera vlak voor een plant (of een hek) hebt staan met de focus ver achter de plant.
Veel stofjes zal je niet meer zien, maar die extra blurren in het beeld, maken het beeld toch iets minder helder dan het mogelijk zou zijn. Dus stofvrije sensor is zeker wel een verbetering. Ook al zie je een afzonderlijk stofje niet (scherp). Heb je wel eens zonder zonnekap tegen de zon in een foto gemaakt? Je krijgt niet alleen de orbs, maar je krijgt ook een hele waas over het hele scherm heen. Zodra je je hand voor de lens/zon doet is dat weg. Doe je het niet is je foto met waas helemaal niet meer helder zoals het mogelijk zou kunnen en moeten zijn.
Inderdaad je kunt nog zo gebrand zijn op de techniek, het materiaal e.d. Het maakt nog steeds niet een goede foto.
Want een goede foto 'maakt' een fotograaf. Hoewel kennis van materiaal en techniek je wel helpt om daar niet teveel mee bezig te hoeven zijn en je sneller met de inhoud van het beeld kunt bezighouden.
Ik hoop dat je het eerste stukje van de zin begrijpt wat ik bedoel. Laat die lens nog maar even zitten... Het is veel belangrijker wat jij wilt bereiken met je 'beelden'. Is het een herinnering van een leuke vakantie, of wil je meer een boodschap uitdragen aan de wereld (de kijker van je foto's). Wil je jouw visie weergeven.
Fotografen zijn kunstenaars. En via beeld vertellen zij een verhaal. Welke verhaal wil jij dat er nog door jou verteld mag worden?
En de vertaling daarvan naar een goed beeld is heel erg moeilijk. Het is het andere hersenhelft die je moet leren gebruiken.
Natuurlijk moet het beeld ook technisch goed zijn. Interessant genoeg om te bekijken en uitdagend om naar diepere lagen in het beeld te gaan zoeken. O zo moeilijk en daar laat ik het momenteel ook nog vallen.
Ik probeer het te doen via (op dit moment) zelfportretten zoals ik je de link van mijn pagina had gegeven. Zo kan een vakantie een project worden om een stukje wereld elders meer zichtbaar te maken in NL en jou vrienden en kennissen. Dan kan de vakantie een reportage worden, of zelfs een kunstwerk van abstractie met een diepere laag van de andere cultuur.
Het kan ook gewoon een lekkere vakantie zijn en intussen lekker spelen als ontspanning. De wereld ligt helemaal open met en via de fotografie!
www.damonwinter.com/
http://bin.ilsemedia.nl/m/m1eyvm4wdokz.jpg
Zeker wanneer ik die foto nog wat bewerk, moet daar een heel mooi plaatje uit kunnen komen. En dat terwijl ik dat beeldje stomtoevallig tegenkwam, en bij het maken van de foto eigenlijk alleen maar op de belichting heb gelet.
Ook mijn mooiste foto's zijn de foto's die ik heb 'gemaakt' en niet heb geschoten. Dus inderdaad van tevoren bedacht en uitgevoerd met eventuele praktische aanpassingen.
De volgende stap is dat je dit met meer foto's doet en zelfs een hele serie van 5-10 foto's zo kunt MAKEN. En de beelden ook seriematig bij elkaar kunt brengen. Die foto's is dan ook jou werk geworden. Zorgvuldig gemaakt en het is jou visie en creativiteit. Je maakt iets en dat voelt altijd goed. Daar ben je trots op. Dat voelt veel beter als dat je iets zomaar bent tegengekomen en je de plaat hebt kunnen schieten. --- Je tweede reactie komt binnen over die link die ik geef. Je zegt wauw en het grappige is dat je meteen weer technisch wordt en naar de materiaal, lenzen e.d. gaat vragen.
De foto's zullen zeker super helder zijn, mooi van kleuren en goede contrasten. Elke foto krijgt speciale aandacht bij de nabewerkingen.
Toch gaat het om de INHOUD van de beelden. Dat maakt de foto's zo sterk, daardoor blijf je ernaar kijken. Wat vertellen de foto's de kijken, wat wil de fotograaf vertellen aan de kijker.
Welke diepere laag zit er in de foto, welke emotie krijg je ervan. Van deze foto kan je niet zeggen dat hij zo mooi en helder is, maar toch heeft hij voor mij een wauw factor...
blog.ricecracker.net/wp-content/uploads/2009/07/blog-6-arnold-newman.jpg Volgens mij heb ik ook elders op gv gebruikt en ken jij hem misschien al. Van die foto ga je niet vragen naar de camera of lens. Want eerlijk gezegd kan hij ook met een mobieltje genomen worden. Wel even rechttrekken op de computer. Als fotograaf moet je het beeld kunnen maken. Nabewerking en techniek nagelaten.
Verderop de gitaarspeler, mooie contrasten met flitslicht los van de camera van bovenaf (radiotriggers). Naast goed verzadigde kleuren zie ik nog geen bijzondere apparatuur naast een goeie SLR met dito lens.
De 'bunny' foto: 1 losse flitser waarschijnlijk op een boomstand die een assistent vasthoud, dat is eigenlijk alles. De hoek kun je aflezen aan de schaduwen van de oren op het hoofd, en is zeer bepalend hoeveel er wel en niet is belicht, zoals de doortekening op de schouders. De belichting is verder zó gekiend dat er nog wat van de straat te zien is, uiteraard met handmatige instellingen, om volledige controle over het licht te houden.
Wat me dus vooral opvalt aan Winter's foto's is dat er grote aandacht aan het licht is besteed. Hij zal ongetwijfeld een stel goede primes in zijn tas met glaswerk hebben. En de uiteraard de juiste truken uit de doos in de nabewerkingsoftware gebruiken. Een prachtige foto, gd, die van Arnold Newman. Schitterend voorbeeld waar compositie boven alles staat, de foto kan inderdaad met elke crappy camera genomen zijn.
Bas heeft het voor mij opnieuw geschreven.
Helemaal goed, weten wat voor effect het licht geeft op het beeld. Hoe gebruik je het licht. Zonder licht is er immer geen beeld en geen fotografie (tekenen met licht). @Bas
Het is bij die foto van Arnold Newman natuurlijk niet alleen de compositie. Uiteraard die is prachtig, maar het is het geheel van die foto en het gevoel wat je krijgt. Die pianist is een beroemdheid en de fotograaf wil laten zien wie hij is en wat voor hem belangrijk is.
Er zit veel werk in de foto om hem te maken. @Cryofiel, het is ook wel handig om eens te gaan kijken wat anderen doen met jou camera en lens. Deze heeft bijvoorbeeld ook jou camera gebruikt:
http://www.flickr.com/photos/lee_pullen/4328383549/ Qua belichting helemaal niet zo interessant, qua compositie ook niet, en qua instellingen op de camera ook niet.
Toch heeft het BEELD een aantrekkingskracht...
Je blijft ernaar kijken, en je vraagt je als kijker af wat er nu eigenlijk speelt.
Ik denk zelfs dat wanneer dit beeld is gemaakt met een mobieltje, dat hij wellicht nog krachtiger zou zijn geworden. De technische kennis is alleen nodig om het uiteindelijk helemaal los te kunnen laten.
Voor het bovenstaande beeld is het alleen nodig geweest om de belichting goed in te stellen. Meer techniek is er niet bij te pas gekomen. Het is puur de inhoud van het beeld. Die alleen bestaat uit het 'model'. Dus een goed 'acteur' en een goede fotograaf om dit uit het model te krijgen. De achtergrond of andere hulpmiddel voor een beeld stelt helemaal niets voor.
Hoewel er wel een lichtverloop op de achter is gemaakt, om het model meer los te maken in het beeld.
Nabewerking was waarschijnlijk niet eens nodig. Voor mij is dit de fotografie. Het technische is slechts een bijzaak. Deze trekt ook mijn aandacht... (ook gemaakt met een D700)
http://www.flickr.com/photos/jonathankosread/5974906843/
Zelf vind ik deze serie niet zo sterk. Wat verderop zie je een beeld met 3 gevangenen in een hoek van hekken. Dat is het enige beeld die ik aantrekkelijk vindt. Op www.zilverencamera.nl vindt je winnaars van de nederlandse journalistiek prijzen.
Ga dan naar winnaars en in de categorie binnenland documentair. Categorie dagelijks nieuws, series 3
"De technische kennis is alleen nodig om het uiteindelijk helemaal los te kunnen laten." Daar heb je gelijk in. Net als bij autorijden: in het begin concentreer je je zo op de technische behandeling van de auto dat je soms zelfs het verkeer vergeet. Met de ervaring laat je de technische kennis los - of, beter gezegd: de technische kennis wordt een automatisme. De aandacht kan dan uitgaan naar dat wat werkelijk belangrijk is: het verkeer. Zo zie ik fotograferen ook. Ik ben nog een echte beginner. Ik concentreer me zó op de techniek, dat ik soms het plaatje vergeet. Maar dat is nu eenmaal een noodzakelijke fase - althans, zo werkt dat voor mij. Met de ervaring komt er geleidelijk meer nadruk op het plaatje. De techniek *doe* ik dan nog steeds, maar dan als automatisme, zonder er bij na te denken. Voor de belichting ben ik al bijna zover. Ik let er nog wel bewust op, maar het is al behoorlijk routinematig, en dus automatisch, en ook snel. Zoals het nemen van een bocht in een auto: ik moet nog wel denken "oh ja, goed over de schouder kijken", maar dat doe ik dan wel snel en goed, en het bijtijds richting aangeven en terugschakelen gaat al helemaal automatisch. Bij de goed gelukte foto's waar ik het eerder over had, was het ook zo. Ik wist al wat ik wilde, en ik wist automatisch *hoe* ik dat wilde bereiken (de techniek).
Hetzelfde als een goede schilders uitrusting, met de meest mooie marterharen kwasten, verf, schildersezel, atelier. Nu het schilderij nog.
Dat kritiek en voldoening bij je hand in hand mogen gaan, de inspiratie is volop aanwezig zo te horen! @gdanonym
Da's grappig, ik weet precies welk park van die 'eendendief' dat is, het Amstelpark in Amsterdam, vlak naast het restaurant. Veel van de foto's (de helft denk ik) die ik zie op de Zilveren Camera site zeggen me persoonlijk niet zo veel, een enkeling springt er wel uit voor me:
De foto van Flip Franssen van Dagelijks Nieuws, Enkel, 2.
En Raymond Rutting, Binnenlands Nieuwe, Serie 2, alle vooral de 2-na laatste (nu effe niet je lens verwisselen ;)
Binnenlands documentair serie 1 en 2 (op de foto het jongetje met de vlag na, die voegt niet veel toe).
De portretten van Matty van Wijnbergen, serie 2 , erg goed!
Buitenlands serie 1 deed me ook veel, het was nog niet zo lang terug dat ik zelf in Bangkok was.
De zoomlens die ik bedoel is de Nikon 105 mm met VR: http://www.nikon.nl/nl_NL/product/nikkor-lenses/auto-focus-lenses/fx/single-focal-length/105mm-f-2-8g-af-s-vr-micro-nikkor Een andere die-ik-zeker-niet-ga-kopen droomzoom is deze handbediende Zeiss: http://lenses.zeiss.com/photo/en_DE/products/slr/makroplanart2100.usage.html
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.