Kan er iemand uitleggen hoe de workflow in Aperture 3 in elkaar steekt als je JPG+RAW schiet?

Hey gdanonym, wat een topantwoord.
Wow, toch ook heuse echte fotografen hier!
Ik ben door mijn reactie-credits heen dus vandaar even maar zo (morgen copieer ik dit wel even in de reacties).
Was gecharmeerd van de JPG+RAW combi omdat je snel de mogelijkheid heb om iemand wat te sturen voordat je de RAW’s gaat verwerken. Maar ik vind het gecompliceerd. Ben gecharmeerd van jouw veel heldere route en ga die onderzoeken. Inmiddels ben ik al weer aan wat functies in Aperture gewent en dan wordt het weer even omschakelen. Functies om te selecteren bijv. alhoewel dat soms ook een beetje "buggy" is, en daar ga je dan weer.
Bridge kon ik al en dat is helemaal goed om die manier te organiseren. Alles onder controle hebben, in plaats van een database. Alhoewel, ze hebben Aperture nu ook zo gemaakt dat je de foto’s ook gewoon in folders kan laten staan. Photoshop zie ik wel een beetje tegenop, da’s een beetje onbekend terrein voor me.
Ik volg je helemaal, vaak met een grijskaartje in een serie de witbalans registreren deed ik ook al, evenals steeds meer met de (Sekonic) lichtmeter. Het overzetten naar DNG en TIFF… ok… dat is zeker nodig voor de bewerkingen in PS?

dank je, gefeliciteerd met je niveau 2:-)

Je wilt geen half werk opsturen naar iemand. Die moet dan maar wachten totdat je het beeld helemaal hebt afgewerkt en nabewerkt. Dan kan je ook meteen een goede indruk achterlaten. Anders is het beeld al bekend maar niet spetterend (omdat de camera altijd te zacht fotografeert). Daarna het eind resultaat laten zien, is dan meer een herkenning, en niet van wauw.
Ik was er ook mee begonnen om RAW en jpg te schieten, maar uiteindelijk doe ik niets met die jpg. Die zijn nooit goed genoeg. Mijn project heb ik altijd in een mapstructuur ondergebracht. Waarbij nieuwe foto’s in de map ‘unprocessed’ belanden. Hieruit kan ik eenvoudig de selectie maken, de afvallers verplaatsen naar de map ‘rejected’. Als de hele workflow gedaan is, is de map unprocessed leeg, en klaar voor de volgende sessie voor dat project.
Mapje ‘originals’ voor de RAW’s, ‘photos’ voor de tiffs, ‘final’ voor het uiteindelijke resultaat, ‘client’, ‘publications’, ‘personal’, ‘contact sheets’, enz.
Door de bestandsnamen van een projectnummer, shootnummer en volgnummer te voorzien, is elke foto uniek. Ook als je over 10 jaar die foto nog moet terugvinden. Ik zet de RAW alleen om in DNG, omdat dat werd aangeraden op de opleiding. Over 10 jaar kan de ondersteuning voor mijn camera er wel niet meer inzitten omdat hij te oud is geworden. DNG is een Adobe eigen standaard welke naar verwachting wel altijd ondersteunt blijft worden. Dan kan ik over 10 jaar nog steeds de originele bestanden uitlezen. Photoshop is niet noodzakelijk. De stap van RAW naar tiff kan ook met een andere type raw convertor/editor. En de tiff bewerken kan ook met een andere foto-editor. Photoshop ken ik alleen en ook vanuit de opleiding. Hierin is de kleurbeheer goed geregeld om kleurechtheid in de foto’s te houden. Van camera t/m de afdruk(centrale).
Het is zonde om een foto te hebben bewerkt dat die kleuren precies en de belichting zijn. En als je hem afdrukt hij iets te donker blijkt te zijn, waardoor er kleine details weggevallen zijn en de sfeer is verandert. Dan baal je. Succes, het is even je eigen weg vinden…

Super gdanonym,
Mijn kennis over workflow is door jouw info in 1 dag flink geupgrade, veel dank daarvoor! Ja, ik ben blij met level 2 :) - al was ik het net even kwijt door een iets te kort maar krachtig antwoord (stom, stom, stom natuurlijk)