Waarom zijn de zebrarupsen (rups van St.Jacobsvlinder) giftig voor vogels?

De rupsen van de Sint-jacobsvlinder slaan de gifstoffen uit Jacobskruiskruid op, waardoor ze later als vlinder oneetbaar zijn. De waardplanten voor de rupsen zijn behalve Jakobskruiskruid ook andere soorten kruiskruid.

Alle delen van de plant Jacobskruiskruid bevatten stoffen die voor mensen en de meeste zoogdieren giftig zijn. Maar voor bestuivende insectensoorten is het een belangrijk kruid. De nectar en het stuifmeel lokt hen. En het is dus de belangrijkste voeding voor de zebrarups, die ongevoelig is voor het gif. De zebrarups geeft het gif door aan de uiteindelijke vlinder, die daardoor oneetbaar is.
. . .
Door het eten van het kruid zijn de rupsen zelf ook giftig. Vogels die zo’n rups eten worden ‘niet lekker’. De kleuren geel en zwart (die je bijvoorbeeld ook bij wespen ziet), waarschuwen daarom de vogels al: “eet mij niet”.

De rups van de sint-jacobsvlinder wordt zebrarups genoemd, naar de typische strepen op het lijf. Het jakobskruiskruid, dat deze rups eet bevat giftige bestanddelen die de rups oneetbaar maken. De opvallende tekening waarschuwt daarvoor, waardoor het dier als voedselbron gemeden wordt. De rups raakt het gif dat hij binnenkrijgt niet meer kwijt, integendeel, het wordt geconcentreerd en doorgegeven aan de vlinder die daardoor eveneens oneetbaar is. Dit is vaker het geval bij felgekleurde insecten.