Hoe blijft een libelle zweven in de lucht?

Bij de meeste insecten werken de voor- en achtervleugels samen. Tijdens de vlucht blijven de voorste en achterste vleugels aan elkaar vergrendeld en ze bewegen gelijktijdig op en neer. Maar bij libellen zijn de vier vleugels niet met elkaar verbonden. Hierdoor kunnen ze los van elkaar worden aangestuurd en kan de libel opmerkelijke kunsten uithalen, zoals stilstaan in de lucht, verticaal opstijgen en zelfs achteruit vliegen.

De vleugels zitten centraal dat komt de vliegkunst ten goede.Ze hebben een netwerk van aderen. De voorrand van de vleugels is geknikt en fungeert als een soort spoiler. Dit zorgt dat de lucht loskomt van het vleugeloppervlak, waardoor er lift ontstaat.
Aan de voorrand van de vleugels bevindt zich, dicht bij de vleugeltip, een gekleurde vlek: het pterostigma. Dat is zwaarder dan de andere vleugeldelen en daarom ook van belang voor het in de lucht kunnen blijven. De vlucht wordt hiermee fijn bijgesteld. Zonder het pterostigma zouden de vibraties die door de snelheid worden opgewekt het zweven onmogelijk maken.

De vleugelslag is met twintig tot veertig slagen per seconde veel langzamer dan bij andere, kleinere insecten. Door de lage frequentie is de vleugelslag voor mensen niet hoorbaar. En toch kunnen libellen een snelheid van wel vijftig km per uur halen. Dat maakt hen tot de snelst vliegende insecten.