Hoe kan ik onze kippen proberen te aaien? Ze eten al uit mijn hand, maar als ik ze wil aaien dan stuiven ze weg

Bij honden en veel zoogdieren, merk je een grote angst als je met je hand van BOVEN komt (met de palm naar onderen gericht). Gemakkelijker gaat vanuit de grond naar hen en altijd terug wegtrekken voor hun angst groter wordt. In het begin ook korte en vooral speelse aanrakingen zodat ze nooit het gevoel hebben dat ze 'gevangen' zijn. Territoriumgedrag. Lees eens de boeken van Desmond Morris anders, dat was een dierenpsycholoog van het allerhoogste niveau die al voor de jaren '70 de psychologische wereld shockeerde met zijn boeken als 'De Naakte Aap' waarbij hij het eigenlijk over de mens had... Luister ook vooral naar de kippen. Zij geven met heel veel (lichaams)taal aan wat ze verdragen, willen en vooral NIET verdragen noch wensen.

Inderdaad, de mens heeft drie soorten hersenen: de onderste, noemen we de reptielhersenen. Van daaruit verder kom je uit aan de kippen. De middelste hersenen van ons, noemen we de zoogdierhersenen. Pas het bovenste stuk (het grootste deel), noemen we de menselijke hersenen, maar dat heeft vooral nu omtrent onze fijne motoriek (vingers + tenen + vooral mond en tong dus ook taal van daaruit). Voor de rest is er echt niet zoveel verschil tussen mensen, zoogdieren en kippen, dat is meestal menselijke arrogantie om dat te denken (omdat onze hersenen niet gemaakt zijn om te denken, dat is een bijverschijnsel). Kippen hebben vrij veel gevoelens, maar dat is pas recenter ontdekt. Nog verrassender was te ontdekken dat bijv. bepaalde kikkers tot een uur lang op de rug van een vrouwtjeskikker kunnen zitten, dus blijkbaar heel graag en langzaam vrijen. Dus je hebt forse verschillen, maar soms val je achterover van de overeenstemmingen. Evolutionair vertrekken we bij de planten, maar voor zover ik de laatste 30 jaar me begon te verdiepen in alle soorten 'organische scheikunde en organieke leren in het algemeen van planten en dieren', zijn er zelfs met planten meer overeenkomsten dan verschillen: Maar ze zitten vast in de grond, dus de levenssappen voor voeding gaan van onderen met water en mineralen naar boven. Als de poten los komen (initieel in het water), was er iets nodig om die stoffen rond te doen vloeien voor voedselaanvoer, vandaar het hart en de longen. Zo heb je vissen maar ook de zoogdieren die wellicht grootdeels van die zeedieren komen (initieel was er te weinig zuurstof en konden dieren enkel blijven overleven tegen ultraviolet licht in een laagje water, naargelang er meer zuurstof door fotosynthese op aarde ontstond, kwamen ze uit het water en kwam daar een grote variëtieit). Gevogelte komt dus blijkbaar tot ook wat van die dinosaurustak. Het grootste probleem met dieren, is dat dieren eigenlijk niet hoog oplopen met mensen. We horen dat niet graag, maar een dier is enkel geïnteresseerd in een mens als hij ervan afhankelijk is voor zijn opvoeding, of later pas als die er in slaagt een 'emotionele' band ermee op te bouwen of te zien dat die mens een rol kan spelen in zijn 'overlevingsmanier' of 'wijze van leven'. NIET zo voor de hand liggend dus. En zo heb je dus wel gelijk: dieren aaien, is alles behalve vanzelfsprekend.