Herkennen honden van een ander ras elkaar als 'hond'?

Ja, want er zijn ook kruisingen van diverse rassen en die zouden niet zijn ontstaan als ze elkaar niet als van hetzelfde soort hadden gezien.

Daarom ruiken ze altijd , een hond ruikt altijd naar hond , maar sommige rassen hebben een sterke akeer van andere rassen , en sommige afwijkende rassen als de naakhond of zeer kleine hondjes hondjes worden ook altijd nader geinspecteerd .

Als de honden die elkaar ontmoeten beide een echt hondenleven mogen leiden, zullen ze elkaar altijd als hond herkennen. De Deense dog en de Chihuahua. Moeilijker wordt het als kleine hondjes als kind zijn behandeld en altijd worden opgetild als er een grote hond aankomt. Het gedrag van deze kleine hondjes wordt dan dermate vervormd, dat het voor andere honden niet meer herkenbaar is.

Mijn vrij gevoelige hond kan met alle grote stabiele honden overweg. Ik hoef er niet eens meer naar te kijken. Los van de lijn (dit is een voorwaarde voor normaal hondengedrag) zie je het aftasten en de toestemming.

Komen we echter kleine honden tegen (schoot- en andere kleintjes) dan is het hommeles voor je er erg in hebt. Die kleintjes zijn zo angstig, dat ze grommen en aanvallen zonder reden. Angstagressie. Dat is geen natuurlijk gedrag en wordt ook niet begrepen. Ik geloof stellig, dat als deze hondjes op de vlucht slaan, ze door een normale hond voor kat versleten worden.

Op het strand werd mijn hond door een 'boomer' in de poten gebeten. Op het strand nota bene, waar geen hond wat te verdedigen vindt omdat alle geuren worden weggespoeld.
Als mijn hond daar korte metten mee maakt, krijg ik de eigenaar op mijn nek. Gelukkig waren er getuigen.

Nee, niet alle honden worden als hond herkend, zeker niet de aangeklede en geparfumeerde honden. Een hond moet er als hond uitzien, zich als hond gedragen en naar hond ruiken.

ja ze herkennen een ander hond idd als 'hond'.

honden letten niet op cm, of rassen.

het kan wel voorkomen dat honden het gedrag van een bepaalde hond herkennen, (maar weten niet dat het dier fikkie heet, en dat dit ook fikkie is als de 'persoon' hond)

dit zie je weleens bij honden die door een klein fel hondje zijn aangevallen, en hier totaal niet meer door de bocht kunnen. het gedrag koppelen ze dan aan 'die' hond met een bepaalde geur en lichaamstaal.
als baasjes niet in staat zijn dit op te lossen tussen de honden onderling blijft deze spanning bestaan.

(lichaamstaal zijn signalen naar andere hond die hier zeker op gaat reageren op welke manier dan ook)

het is in feite van de baas afhankelijk of de hond geen 'hekel' krijgt aan andere kleine hondjes.
de baas kan spanning voelen (oh daar is ie weer, of 'oh daar heb je weer zo'n kleinte) waardoor de hond zelf ook gespannen word, waar de kleine hond weer op reageert door te keffen.

andersom werkt het net zo, een klein keffend hondje kan een confrontatie aangaan, tot de baas ingrijpt. het hondje denkt dat ie de grotere hond duidelijk heeft gemaakt dat deze niet de dienst uitmaakt.

dit zal elke keer bevestigd worden het kleine hondje wanneer de grote op zijn pad komt. ook dit kan hij koppelen aan alle grotere honden.

in het voorbeeldje heb ik grote en kleine hond gebruikt, maar alle formaten, rassen en kruisingen reageren op deze manier naar elkaar.

een hond ziet dus idd gewoon een soortgenoot, niets meer en niets minder. :)

mensen kunnen hier nog heel wat van leren! (helpt een pitt!! of áhhhh, een chihuahua...)

ja honden herkennen elkaar als hond, ook van een ander ras. Wat mij opvalt en ik zelf kan aantonen is dat mijn labrador andere labradors op een uitbundiger manier begroet, dan honden van een ander ras. Het lijkt wel of ze zo iets hebben van "jeh familie". Andere eigenaars van labradors die ik ben tegengekomen beamen dit.

Waar wij spreken van rassen , zijn het eigenlijk varieteiten, dus de rashond bestaat eigenlijk niet, men heeft aan bepaalde typen die na fokken dezelfde eigenschappen (exterieur) vasthouden, namen toegekend
en zijn dat rassen gaan noemen terwijl het soorten zijn, net als met mensen, donker geel of blank, de mens is een soort en als soort is de mens een ras.

Dat betekent dat soorten in zijn varieteiten met elkaar kunnen kruisen .

Een hond ziet dus in een andere hond een soortgenoot.
Ze hebben eigenlijk weinig benul van hun formaat (of dat van de ander hond, vandaar dat een onervaren ukkepuk van een kleine varieteit doodgemoedereerd op een pitbull af die niet zelden daar zeer vriendelijk op reageert,
volwassen honden zullen een pup niet snel wat doen, integendeel(getraumatiseerde en/of vals gemaakte honden daargelaten)

Dus herkennen ze elkaar als hond, vooral als een loops is.
Zo kan het zijn dat een felle fox terrier en joekel van een (zachtaardige) hond overdondert en domineren kan.

Problemen tussen honden worden dan ook meestal veroorzaakt doordat ze in hun natuurlijk gedrag verstoord zijn door ons soort: mensen.

Als erkend fokker van "ras"honden (men is die verkeerde omschrijving zo gaan vasthouden dat je voor de begripvorming maar even meegaat in die gedachtenkronkel) hebben we vaak hondjes geplaatst bij mensen die grote honden hadden en niet zelden waren die kleine eigenwijze opdondertjes van ons hun hond de baas (Cairns zijn erg eigenwijs)

Soms gaan ze zelfs tussen ons en een grote aankomende tractor staan menende ont daartegen te moeten beschermen.

Met dit verhaal wil ik maar aanduiden dat een hond een andere hond als hond ziet en als hond behandelt, ondanks kleur en formaatverschil.
Ze hebben zichzelf immers nog nooit opgemeten, dat doen wij mensen immers wel.
Overigens zien honden vaak niet zo heel scherp, ze moeten het vooral van neus en gehoor hebben, die werken in het donker net zo goed als overdag.....