hoe bepaal je het moment van inslapen bij een geliefde oude kat?

een dezer dagen, of is dat gederfde levensvreugde?
of wachten, terwijl het snel om kan slaan, en ze kan gaan lijden, wat ik niet wil?

Toegevoegd na 1 dag:
ik wil iedereen bedanken voor de antwoorden en reacties, ik heb er heel, heel veel steun aan gehad.
miep is de laatste 24 uur dusdanig achteruit gekacheld, dat de keus me uit handen is genomen.
morgen om 13.00 komt mijn dierenarts aan huis om miepje in te laten slapen.

Rieneke1

12 jaar geleden

in: Huisdieren

31.1K

31.1K keer bekeken

Amadea

12 jaar geleden

Ach, wat snel al na de vorige keer.... Of heb je het nog zolang uitgesteld?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ach meissie toch. Je hebt er pas geleden ook al eentje moeten laten gaan. Het moment kan ik je niet vertellen. Doe wat je gevoel je ingeeft en ik wens je heeeeeeeeeeeeel veel sterkte. XXX

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Wat een moeilijke beslissing, Rieneke! Als je er zeker van bent dat het lijden binnenkort toe kan gaan slaan, dan kan/moet je uit liefde die afweging maken, al zeggen hart en verstand verschillende dingen. Heb je een dierenarts die in dat geval bij jou thuis zou kunnen komen, om je geliefde kat stress te besparen?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

is het nelis? of hoe heette die ook alweer? pffffft wij binnenkort onze maja van over 4 dagen 25 ... moet er niet aan denken! wij hebben er voor gekozen dat als ze pijn krijgt we naar de dierenarts gaan

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ik heb geen beter antwoord als wat al is gegeven maar wil je wel even heel veel sterkte wensen met deze moeilijke beslissing.

Rieneke1

12 jaar geleden

nelis is vorige maand ingeslapen, het gaat nu over miep die begin maart 20 is geworden.
ze is zwak en valt om, ze valt af, ze drinkt steeds meer en plast enorm.
wel eet ze nog met smaak lekkere hapjes, en ze geniet van kammen, borstelen en knuffelpartijen.

Amadea

12 jaar geleden

Oh, maar als ze nog kan genieten lijkt het mij te vroeg. Pas als je merkt dat het haar moeite gaat kosten en ze misschien alleen om jou nog haar best doet....

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ach meid.... zo snel na Nelis.... wat afschuwelijk voor je! Ze eet en ze drinkt, ze geniet van kammen en borstelen en knuffelen.... dan denk ik, mede omdat je deze vraag stelt, dat je het nu nog niet kunt.
Als dieren niet meer drinken, dan is het zeker tijd, maar dat weet je natuurlijk.
Ze zal het je aangeven als het voor haar klaar is. Dat heb ik met al mijn dieren meegemaakt.
Sterkte en <3 !!!!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Hè wat naar,eerst Nelis en nu Miep. Het moment is daar als je ziet dat het echt niet meer te doen is voor haar en dit moment weet jij zelf heel goed te kiezen. Vertrouw op je eigen gevoel Rieneke en sterkte!!

jodyenboyke

12 jaar geleden

Heel veel sterkte Rieneke, hoop dat bovenstaande reacties je sterken in je beslissing.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Wat een akelig nieuws Rieneke. Misschien toch nog even wachten meis, omdat je Miep nog plezier aan eten, kammen en knuffelen beleeft. Het is moeilijk om afscheid te nemen van zo'n flueelpotige huisgenoot. Sterkte hoor.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Sterkte!!! :-(

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Sterkte

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Zolang ze nog zo duidelijk geniet zou ik afwachten... Sterkte!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Op afstand hou ik ook van Miep, Rieneke....haar ogen zullen het je vertellen, als ze niet meer verder wil. Vorige week heb ik mijn 'theemuts' moeten laten gaan : van het ene moment op het andere had ze een verlamd achterlijfje, en haar longetjes vol vocht en heel veel pijn... Ik denk aan je, nu je de beslissing moet gaan nemen, en deel je verdriet.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

sterkte Rieneke *hug*

loginabcde

12 jaar geleden

allereerst sterkte toegewenst!
Als ze echt pijn heeft kan je het beste een datum prikken en daar naar toe werken. Vertroetelen, misschien nog wat foto's maken, dingen die ze leuk vind maar eigenlijk nooit mag.
Met dit soort momenten bedenk je je hoe handig het zou zijn als je het je kat duidelijk kan maken waarom je deze beslissing maakt, voor je eigen gevoel ook.

Ivana

12 jaar geleden

Rieneke, we zijn in gedachten allemaal bij je. Dat is een warme deken om je heen. We weten hoeveel verdriet je zult hebben, maar ook dat je haar de rust gunt. Wij zullen haar ook missen. Hoe vaak werd ze door jou niet als voorbeeld aangehaald!!
Sterkte en een welgemeende knuffel.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ik sluit me aan bij Ivana: vreselijk voor je, dat je er wéér doorheen moet zo snel na Nelis. Maar je kunt het, dat weet je. Heel veel sterkte en <3
In gedachten ben ik bij jullie.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

rieneke onze oprechte deelneming op de dag van de gebeurtenis.

Rieneke1

12 jaar geleden

dank lieve mensen, jullie steun voelt idd als een warme deken.
de twijfel is weg; miep wil zelfs geen gekookt visje meer, terwijl ze daar zo gek op is.
de dierenarts is een lieve man met zachte handen.
miep blijft morgen nog een paar uurtjes bij me, tot het "zieltje" weg is.
ik knip wat haartjes van haar wangetje, waar ik haar zo vaak geaaid heb, en die gaan in een mooi doosje.
dan bel ik mijn collega van de ambu, die miep naar het crematorium brengt.
ze wordt uitgestrooid boven zee, bij haar zoontjes daantje en kareltje.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Het is goed zo Rieneke,je hebt de juiste beslissing genomen. Nogmaals heel veel sterkte vandaag en morgen.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

sterkte inderdaad, goed dat je de beslissing hebt genomen.
Sterkte

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Sterkte...

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

nou , heel wrang, maar je weet nu wel waar je aan toe bent... mijn innige deelneming...

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Heel veel sterkte

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Heel veel sterkte!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Yep, je hebt ook bij mij een gevoelige snaar geraakt. De + voor jouw vraag is een magere troostprijs, dat besef ik ook wel. En ook de meest liefdevolle woorden kunnen jou op dit moment geen troost bieden, ook dat besef ik maar al te goed want soms is een mens emotioneel intenser verbonden met een dier dan met eender welke mens.
En toch...
zal ook jij op een dag weer Glimlachen omwille van de herinneringen aan de vreugdevolle momenten die jullie samen hebben gedeeld. Toen mijn kater enkele jaren geleden mocht/moest inslapen had ik één seconde van opluchting omdat ik blij was dat hij niet meer hoefde te lijden. Daarna heb ik voor het eerst in mijn leven talrijke rituelen uitgevoerd en een altaartje gemaakt met kaarsjes, foto's en allerlei leuke spulletjes die relateerden naar mijn kater. De kat zelf heb ik gebalsemd en hij heeft een rituele begrafenis gekregen in het hart van een labyrint in het nabijgelegen gebergte.
In het zuiden krijg je je kat op aanvraag mee bij de dierenarts. Ik weet niet of dit in Nederland toegestaan wordt maar mij heeft het persoonlijke ritueel en het zelf uitkiezen van een laatste rustplaats enorm geholpen bij het verwerkingsproces. Vanwege jouw verhaal komt er toch nog een stukje verstopt verdriet aan de oppervlakte doch in mijn hart weet ik dat we nooit definitief uit elkaars leven verdwijnen en dat geeft me de kracht om Glimlachend Dankbaar te zijn voor een heel pak onvergetelijke momenten met mijn kater. Ik wens het ook jou toe dat je heel creatief kan/mag/durft om te gaan met jouw noden van dit moment. Liefs en een begrijpende, tedere Glimlach van me ;-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Rieneke ik wens je heel erg veel sterkte toe.
In gedachten denk ik aan je.

Rieneke1

12 jaar geleden

lieve mensen, nogmaals dank voor alle steun, medeleven en ervaringen.
de dierenarts had een spoedje, dus kwam 3 kwartier later.
een zegen, want miep klauterde nog even op schoot.
heb haar geborsteld en gekamd en geknuffeld.
miep heeft een warme fijne laatste ochtend gehad.
ze heeft het prikje niet eens gevoeld, en is heel langzaam weggegleden.
het is heel verdrietig, maar wel goed zo.
goede reis kleine miep.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

Het beste antwoord

Ik kan je alleen vertellen hoe ik het bepaald heb.

Ik wist al een paar maanden dat onze Harry een gezwel in z'n keel had. Toen ik een keer bij een plaatsvervangende dierenarts was voor iets anders en ze een x-ray maakten kwam de dierenarts terug in de kamer waar we wachtten om Harry terug te brengen en ze zei 'nou, hij heeft een gezwel in z'n keel dus ik denk dat het het beste is om hem nu in te laten slapen'.
Ik dacht dat ik een dreun voor m'n hoofd kreeg. Ze liet ons even alleen en ik zei tegen mijn man 'ik neem hem mee naar huis. Als het moet, dan niet nu maar morgen'. Dus afspraak gemaakt voor de volgende dag. Dat was een van de vreselijkste dagen in m'n leven.
Dus de volgende morgen pakte ik z'n riem om om te doen en Harry springen als een gek, tegen me op, 'hoeraaaaa we gaan naar het bos!!!'. Ik dacht 'ik ben toch zeker niet gek, dat gaat dus niet door vandaag'. TOen ik de dierenarts belde om te vertellen dat het niet doorging klonk ze bijna beledigd. Dat was dus de laatste keer dat ik daar naar binnen ben geweest.

We zijn vanaf die dag heel oplettend geworden (waren we altijd al maar nu was het om een andere reden) en hebben hem steeds heel goed geobserveerd. Ik wilde niet dat hij onnodig zou lijden, maar zolang ik hem happy zag, met genoegen eten en lekker in de zon liggen en lekker struinen in het bos wist ik dat hij het nog goed had.

Tot ik een nacht uit bed kwam om naar het toilet te gaan, en hem in de keuken zag staan. Ik keek naar hem, en hij naar mij, en toen wist ik het, het was tijd. Ik heb hem mee naar ons bed genomen, mijn man wakker gemaakt en ik zei tegen hem 'het is tijd'. We hebben toen in bed gelegen met onze armen om hem heen tot de ochtend kwam. Hij lag heel rustig, vredig bij ons, ik heb altijd gedacht dat hij het aan voelde komen.

De volgende dag hebben we de dierenarts (een ANDERE DAN DIE EERSTE!!!) gebeld, en Harry is heel rustig, vredig en zacht ingeslapen.

Dus wat ik met dit lange verhaal wil zeggen is: je zult het weten, instinctief, het aanvoelen als de tijd daar is. Je bent duidelijk stapelgek op je kat. Geloof me, je zult het onmiddellijk weten als het tijd is...

Heel veel sterkte.

Toegevoegd na 1 dag:
Wat ik vergat te vertellen is over toen we naar elkaar keken. Een paar seconden heel intens, zijn hoofd omhoog, mijn hoofd naar voren. Het duurde 9, 10 seconden. Toen liet hij zijn hoofd zakken naar voren en ik wist dat hij wist dat ik het wist. Dit moest ik nog even kwijt na het lezen van Ed's antwoorden.
Liefs,
Milli

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ivana

12 jaar geleden

Alsof je onze geschiedenis verteld!
Dikke plus.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ja, deze ervaringen heb ik ook met mijn dieren. +

HeerVoldemort

12 jaar geleden

Krijg tranen in mijn ogen als ik dit lees.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Milli het afgelopen voorjaar onze twee hondjes kort na elkaar in laten slapen.
De eerste van de twee was nog niet zo oud, daar had ik ook de meeste moeite mee.
Toen het plotseling erg slecht met hem ging, ging ik bij zijn mand zitten en vroeg aan hem wat te doen.
Hij keek me strak aan en deed verders niets.
Na weer gevraagt te hebben, keek hij me opnieuw strak aan!
Ik begreep wat hij bedoelde, hij wilde niet langer leven.
Even daarna ging hij naar buiten en was weg!
Na heel lang zoeken( het was winter en heel koud) vonden we hem op een vrijwel onbereikbare plaats, weggekropen en lag op de grond om maar zo snel mogelijk af te koelen.
Na heel veel inspanningen weer binnen gekregen.
Weer keek hij me strak aan!
De ochtend er na kroop hij weer weg..............
Een uurtje later in laten slapen. Wat maanden later zag ik een van onze dwergschapen staan, toen ik naar hem toe liep, keek hij me strak aan, ik schrok en herkende dat van onze hond.
de ochtend er na lag hij dood. Een jaar er voor was ik bij de buren op verjaardagsvisite, hun hond was erg ziek, at niet meer, gaf steeds over, was kilo's afgevallen, plotseling kwam hij tussen al de mensen door naar mij toe en keek me strak aan.
Verders deed hij niets, alleen maar kijken.
Het voelde voor mij als een kreet om hulp!!
Ik hoorde het bijna.
Had erg met hem te doen en dacht na over hem te helpen.
Ik haalde hem voorzichtig naar me toe en hield met beide handen zijn zieke lijf vast, mijn handen werden heel warm en tintelde , ik voelde tranen opkomen.
Er was een heftige verbintenis tussen mij en de hond.
Zo stonden we enige minuten , hij bleef maar kijken. de volgende dag kwam de eigenaar van de hond bij me en vroeg wat ik met de hond had gedaan?
Hij was ineens beter! Nu nog als ik daar binnen komt, kijkt hij me aan, als een soort van bedankje..........................................

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Pffffffffffffffffffffffffffffffffff......................

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

gezien de verhalen nu ook, van de anderen hier, die ergens veel op elkaar lijken, ben ik er ook van overtuigd.
Het is een kunst om ze te verstaan zeg je, ja is dat wel zo?
Zal niet iedere dierenliefhebber dat niet kunnen?
maar veel mensen rekken het dierenleed, alleen maar omdat het ze niet uitkomt, te druk hebben, net weekend is enz.
of omdat ze niet de moed hebben te beslissen wanneer en daar kan ik best wel inkomen, dat is ook het grote struikelpunt.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

+ voor jou @eddijst ...wat een ervaring ...mooi hoor...

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ergens heb ik het al geschreven: mijn beide honden hebben het ook zo aangegeven Ed: ook met dat kijken.... direct in je ziel.
Bij onze laatste hond in oktober zag ik het... en wilde het niet zien..... de 2e keer, een uurtje later, wist ik het heel zeker en kon ik er echt niet meer omheen voor mezelf. En ik denk, dat het bij mensen net zo is..... ook dat is mijn ervaring.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Wendy dat laatste wat je zegt, dat het mogelijk bij mensen ook zo is, maakt veel los bij me, ik zie pas nu in, wat ik niet eerder gezien had.
Of juist niet zo begrepen, maar wist op dat moment wel, dat het een afscheid was.
Ik kreeg toen woorden binnen, zonder dat de ander wat zei.
Ik vertelde dingen terug, ook zonder iets te zeggen, maar het werd begrepen.
Die avond was het afgelopen, ik was er niet bij.
Maar vond dat op zich heel niet erg.
Ik had al afscheid genomen...................... Zo kunnen we elkaar helpen met de raadsels van het leven!!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Graag gedaan; mooi om te lezen! Dit doet mij ook veel.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ach Ed en Wendy..... mooi... En Milli, dierbaar antwoord +1

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Drie plussen voor Milli,Ed en Wendy.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Lief van je Maria16!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Wat een ontroerende verhalen. Ik moet even een zakdoek pakken. Een plus voor allen die zoveel van hun dieren houden en er zo begripvol mee omgaan.

Andere antwoorden (9)

Niemand wil een dier laten lijden.. Een dier heeft jou zijn/ haar leven jou vertrouwd, en vertrouwd jou nu nog steeds, om een beslissing te nemen.. die je neemt om je lieve viervoeter niet te laten lijden .. Daar betrouwd je kat jou in.. Sterkte rieneke.. Jij weet als geen ander een goede beslissing te nemen

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Een kat vindt zelf het
Moment als het tijd is om dood te gaan. Ze zoeken dan meestal een voor hun gevoel, veilig plekje. Het kan best zijn dat als je zijn mandje of kleed ergens op een rustig plekje legt, dat hij daar gaat liggen en de volgende morgen dood is. Het kan ook zijn dat hij bij jou in huis niet dood wil gaan. Als je hem buiten laat zal hij vermoedelijk nooit meer terug komen omdat hij een ander plekje heeft gevonden..sterkte met je beslissing en je kat...

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Die levensvreugde vind ik een goede. Zolang jij vindt dat de kat een goed leven heeft en tevreden is, kan het. Merk je dat de kat niet gelukkig is, dus niet tevreden ligt te slapen, zich zit te wassen, geniet van het eten en aanhalen, dan houdt het op.
Wij hebben ook een oude schonkige kat. Maar hij eet nog lekker, spint als je hem aanhaalt en ligt vaak kostelijk in de zon te slapen. Zoals het nu gaat is het prima, ook al is hij doof. Maar als er iets bij komt, is het einde verhaal. De kat moet wel elke dag een fijne dag hebben.
Verder goed in de gaten houden of er iets van een kwaal op gaat spelen. Als je je kat goed kent, en veel contact zoekt, merk je dat wel.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

je moet een keuzen maken.

Of, na veel te lang gewacht te hebben en een hoop spijt en verwijten naar je zelf dat je het toch veel eerder had moeten laten doen.

Of, naar eer en geweten, afscheid genomen en rustig heb laten inslapen.

Wat je ook gaat beslissen, het is en blijft erg moeilijk, er bestaat geen goed moment.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

maar voor een + voor jouw bemoedigende woorden is het altijd een goed moment ;-) Liefs

Rieneke, lees Milli's verhaal. Daarin zit de waarheid.
Jij kent als geen ander ieder teken van je eigen kat. Ze geeft het echt zelf aan.

Ik wilde 4 jaar geleden ook een beslissing nemen uit onzekerheid. Mijn dierenarts, werkelijk een geweldig goede, wist dat mijn hele hart bij de hond was en ik iedere uiting van haar kon begrijpen. Hij zei: wacht maar, ze zal het je vertellen. Ze was erg ziek en ik wilde haar niet vasthouden, niet beletten dood te gaan. Dus heb ik rustig gewacht en haar goed in de gaten gehouden. Ieder teken van haar opgevangen. Op een avond lag ze vredig op de bank te slapen toen ze ineens haar kop optilde en een door merg en been gaand zacht, klagelijk gehuil aanhief. Ze keek me aan en sloot haar ogen. Ze zuchtte diep.
Dit is het, ik wist het.

Ik heb gewacht op mijn hond. Ik weet dat jij minstens zo met jouw katje verbonden bent. Ik kan je niet raden, maar wel vertellen dat mij dit tot op de dag van vandaag gelukkig maakt: dat ik niet zelf de dag heb bepaalt, maar het aan de hond heb overgelaten.

Heel veel sterkte. We leven met je mee.

(Lees meer...)

Ivana

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Zelf heb ik die dag wel bepaald, maar mijn honden hebben het me aangegeven: het is klaar nu.
Door me tot in mijn ziel aan te kijken.... ik heb de beslissing genomen ze niet (langer) te laten lijden.
En tot op de dag van vandaag heb ik daar geen seconde spijt van gehad.
Maar het is natuurlijk het mooiste, als je geliefde dier uit zichzelf overgaat. +

Rieneke1

12 jaar geleden

dank en plus ivana.
maar is het niet beter dat moment voor te zijn?
dat is mijn dillemma.
tuurlijk zie ik aan miep wanneer het genoeg is.
maar is het niet beter haar in te laten slapen nu ze zich nog happy voelt?
ik ontneem haar een paar fijne weken, maar ik voorkom dat ze gaat lijden, al is het maar voor een dag.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Rieneke, je weet niet of je haar nog een paar fijne weken ontneemt.... misschien ontneem je haar verder lijden...
Het zijn allemaal misschienen, ik weet het. Dat is het moeilijke in dit soort akelige situaties.
Bekijk het per dag, is dat een idee?

Rieneke1

12 jaar geleden

dank wendy!
voorlopig bekijk ik het ook per dag, ik zit er bovenop.
maar wat is het toch godsgruwelijk moeilijk.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ja meid, ik vind het 1 van de meest afschuwelijke dingen in het leven.

Ivana

12 jaar geleden

Ik denk dat dieren het lijden ook voor lief nemen als ze nog geen afscheid willen nemen. Wanneer ze het te veel vinden, wanneer het leven niet meer opweegt tegen het lijden, dan zullen zij hun eigen keus bepalen. Ik heb dat duidelijk gevoeld bij de keuze die mijn hond zelf maakte. Toen pas heb ik het beantwoord met een vraag aan de dierenarts of hij thuis wilde komen.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ivan kippenvel bij jouw verhaal.........
+

Ivana

12 jaar geleden

We hopen allemaal Rieneke een beetje te helpen door ervaringen te delen. Toch zal uiteindelijk de pijn van het afscheid eenzaam gedragen worden. Hoelang...dat hangt af van je veerkracht en de betekenis die het dier in je leven heeft gehad. Ik betrapte mijzelf er na twee jaar op dat ik, staande naast mijn nieuwe hond die al anderhalf jaar bij me was, om mijn oude hond stond te huilen. Het allerlaatste verdriet moest eruit. Nu is er alleen nog de geweldig mooie herinnering en geen verdriet meer.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Lieve Rieneke, jou poes is niet zo bang voor lijden als jij. Als wij. Soms is het meer jouw lijden dat overheerst, het zien van je geliefde dier en weten dat de laatste dagen, misschien weken, zijn aangebroken doet zoveel verdriet.
Zelf heb ik het gevoel dat je kat heel rustig is van binnen, dat ze gewoon nog even "op wil blijven" ook al is ze nog zo moe. Ze weet het en geniet nog even van het bij jou zijn.
Mijn kat was net zo, ze was 19 en dementerend maar wilde ook zo graag nog even opblijven. Pas toen ze een oogbloeding kreeg was ze zover. En wij met haar.
Ze zal het je laten weten meis.

Het moment van inslapen herken je door de symptomen in het stervensproces van de kat te herkennen en te volgen. De meest herkenbare symptomen zijn: niet meer eten - algehele zwakte en vermagering - mank gaan - de ogen worden glazig - zich steeds meer terugtrekken - niet meer drinken - uitdroging. Wanneer je zijn nekvel optrekt en zijn vel blijft in die stand, dus het valt niet meer terug dan is er sprake van uitdroging en is de kat stervende. Nu is het tijd voor de gang naar de dierenarts. Hopelijk heeft u bijtijds de deuren en ramen afgesloten zodat hij niet kan ontsnappen, want als het de kat lukt om tijdens dit proces te ontsnappen dan zult u hem hoogst waarschijnlijk niet meer terugvinden. In het hele stervensproces lijdt de kat gelukkig niet of nauwelijks; lijden in de zin van pijn lijden, het ondervindt hinder onder die omstandigheid. Ikzelf heb in alle liefde afscheid mogen nemen van onze poes en haar in vrede laten inslapen . . . .

(Lees meer...)

Bronnen:

dierenarts

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ivana

12 jaar geleden

Zo gaat het niet altijd Wolfijntje. Er zijn zoveel mogelijkheden en vormen waarin de dood zich kan manifesteren. Zelfs bij een heel oude poes kan er altijd een doodsoorzaak zijn waarbij jouw beschrijving geen opgeld doet. Die min is niet van mij hoor. En eigenlijk is de vraag van Rieneke ook, of ze de poes moet helpen en wanneer. Ze vraagt niet hoe het einde komt als ze het dier aan zichzelf overlaat.

Met alle respect, maar eerder omschreven ,ongemakken/indicatie,s , zijn geen reden voor een spuitje.
Door de dierenarts vastgesteld ernstige en fatale/pijnlijke aandoeningen zijn wel een reden.
Men heeft in dit geval gekozen voor huisdieren en die verzorgd men tot het bittere eind.......

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Het bittere eind hoeft niet in te houden dat je, als je de pech hebt dat een dierenarts dat einde een stuk verder weg ziet dan jij (of elke andere dierenarts) jij maar moet blijven betalen. Er staat nergens in de wet dat je verplicht bent om veel geld uit te geven aan een ziek huisdier, jij bent nog steeds de eigenaar. Een dierenarts kan het dier wel van je overnemen en behandelen als je dat wil en de kosten niet op je wilt nemen. Wanneer is de wet veranderd? Een jaar of 40 terug deed je maar wat en ging je echt niet met een vuilnisbakkenrassie of kanarie naar je huisarts voor hele dure behandelingen.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@Sxiopo: uiteindelijk bepaalt de dierenarts, in samenspraak met jou als eigenaar, of hij al dan niet euthanasie toepast. Ook, als jij het lijden niet meer kunt aanzien, maar het dier nog even te leven zou hebben. Gelukkig, vind ik, dat je je huisdier niet tot het "bittere" eind hoeft te laten lijden.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Velen laten hun dieren barsten als er kosten mee gemoeid zijn voor medische zorg.
Men kan gewoon financieel leeglopen met een ziek of sukkelend dier.
Een dier wat af en toe de weg kwijt is (verstrooid) of incontinent is, laat men gewoon in leven.
De vraag is niet gericht, maar inventariserend.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Met je eens, dat velen geen geld overhebben voor hun huisdier.... maar velen ook wel!
Wij zijn bijna bankroet gegaan aan dierenartskosten door onze eerste hond bijvoorbeeld... en dat zeg ik niet om mij op de borst te rammen, voor mij is dat je verantwoordelijkheid hebben en ook nemen.
Niet ieder mens is gelijk aan een ander!

Rieneke1

12 jaar geleden

sxiopo, jij kent mij duidelijk niet.
mijn katten zijn mijn alles.
ik bekibbel niet op geld, ik heb een poezenpot. maar tot het bittere eind doorgaan, is dat liefde en goede zorg?
als je weet dat dat bittere eind er op korte termijn aankomt, getuigt het dan niet van liefde en goede zorg om dat voor te willen zijn?
we hebben het hier over een poes van over de 20.
een dapper meisje, maar het is denk ik mooi geweest.
waarom nog een paar weken rekken, voor mijzelf, omdat ik haar niet wil missen?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

sxiopo: jij hebt liever dat een huisdier tot ver na het normale einde moet doorgetrokken worden waarbij vooral de dierenarts er beter van wordt terwijl er honderden andere perfect gezonde exemplaren in het asiel zitten? Waar gaan we heen in deze wereld dat we nu ook nog anderen verplichten tot het einde toe door te moeten betalen voor een huisdier! Er zijn echt dierenartsen die wel verder gaan dan anderen en jij maar betalen omdat het van sxiopo moet!

Ivana

12 jaar geleden

In vraag en antwoord zijn nergens ziekteprocessen gemeld. Hoe ziek een dier is en welke ziekten ze hebben, hebben we geen van allen gemeld. Dat is overduidelijk bij onszelf bekend. Hoe kan jij dan zeggen dat er voor voorgaande gevallen geen reden was om de dieren in te laten slapen. Het zijn vragen gesteld om de tijd te bepalen: vandaag, morgen of overmorgen. Als je zo'n vraag stelt weet je dat er geen dierenarts is die nog hoop geeft. Alleen de vraag hoelang je het nog moet aanzien en kunt aanzien. Of, hoelang je het leven nog aan je dier moet opdringen en de dood ontkennen. DAT IS ZORG EN LIEFDE.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Wij hebben onze dieren tot hun dood verzorgd.
Ongemakken als blindheid of incontinentie namen wij voor lief. Van ondraaglijk lijden is nooit sprake geweest bij onze dieren. Met regelmaat bezochten we een dierenarts.
Deels verzekeringswerk, deels rekening man. Zoals de mens thuis kan sterven zo kan een geliefd huisdier dat ook. En de ongemakken neemt men voor lief.
Met alle respect, maar ik geef gewoon antwoord of een reactie op een niet gerichte maar inventariserende vraag.
Ik neem waar dat het huisdier niet ondraaglijk lijdt, maar af en toe onevenwichtig en incontinent is. Dat weet men dat dat er aan zit te komen met het verstrijken der jaren, dat heb je met een mens ook.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ach lieve en o zo principiele Sxiopo, echt, als er één heeft gekozen om met liefde voor haar dieren te zorgen tot het einde is het Rieneke wel.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Maar ze moeten niets gaan mankeren zeker?
De lusten en de lasten, in voor en tegenspoed.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Nee Sxiopo, je doet Rieneke onrecht.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Sxiopo: je begint je antwoord met de woorden "met alle respect". Ik vind het niet van respect getuigen, als je anderen veroordeelt om hun andere ideeën en ben het me Kristal eens, dat je Rieneke onrecht aandoet.
Daarnaast heb jij jouw mening, die er natuurlijk mag zijn en waar anderen het niet mee eens hoeven te zijn.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Sxiopo: hoe weet jij zo goed wanneer een dier (ondraaglijk) lijdt? Hoe weet jij hoe erg een dier het vindt als het incontinent is? Hoe weet jij dat het geen pijn heeft? Niet elk dier geeft dat aan. En nog eens: waarom zo vreselijk lang rekken met een dier wat ziek is terwijl er zat zitten weg te kwijnen in het asiel? En tenslotte: het is mijn dier en ik bepaal. Zo lang het geen dierenmishandeling is heb jij er niks mee te maken.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Pelle, er zijn mensen tegen het euthanaseren van dieren en dat mág. Uiteraard bepalen jij en ik en iedereen zelf. Voel je niet persoonlijk aangevallen, want ik denk dat het daar helemaal niet om gaat.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Wendy: ik heb geen beesten maar ik erger me mateloos dat er mensen zijn die bepalen dat andere mensen hun volledige inkomen moeten inzetten en schulden moeten aangaan om het leven van hun dier te rekken terwijl er hele asiels vol zitten met gezonde beestjes die ook een fijn leven willen (en ik betwijfel of die eerstgenoemde beestjes nog wel een fijn leven hebben met al dat gesleep en gestress bij een dierenarts).

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Je ergernis was me duidelijk ;-)
Maar ook het inzetten van je volledige inkomen voor je dier is okee als je dat wilt. Ook daar zijn mensen vrij in. Dat heb ik ook gedaan en ik zou het zo weer doen. Daartegenover staat, dat ik toen ook heb overwogen om ermee te stoppen, en mijn hond te laten inslapen, vanwege de toestanden voor de hond zelf. Ben heel blij dat niet te hebben gedaan, want er voltrok zich een wondertje en daarna heeft hij nog 6 jaar een heerlijk leven zonder dierenarts gehad.
Niemand kan bepalen of oordelen over of voor een ander. Maar je mag wel je mening zeggen als je daar behoefte aan hebt. Het is een vrij land.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Ik vermoed dat Sxiopo enkele of meerdere mensen kent die hun huisdier dumpen als het ziek is en/of geld gaat kosten. Sxiopo een piepklein beetje kennende gaat hem dat eigenlijk zeer aan het hart en tegen zijn verantwoordelijkheidsgevoel in en neemt hij het op voor de dieren.
Gelukkig zijn er ook veel mensen die heel veel (geld) voor hun geliefde huisdier uitgeven en er met veel liefde voor zorgen tot het einde. Zodat het dier een mooi leven heeft gehad en is liefgehad.
Zo één is Rieneke.
En Sxiopo.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Sxiopo verkondigt geen mening met zijn/haar manier van praten! Hij begint niet met 'ik vind' en dan is het al geen mening meer.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Voor hem IS het zo, dat is een mening, toch? De manier van zeggen kan je wel of niet prettig vinden.
Ik begrijp je ergernis, maar weet je: het is zo zinloos en zo zonde van je dag. Je verandert er niks mee.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

@Kristal Ik vermoed dat Sxiopo enkele of meerdere mensen kent die hun huisdier dumpen als het ziek is en/of geld gaat kosten. Sxiopo een piepklein beetje kennende gaat hem dat eigenlijk zeer aan het hart en tegen zijn verantwoordelijkheidsgevoel in en neemt hij het op voor de dieren. U slaat de spijker op zijn kop. De keuze is gauw gemaakt bij velen na een kosten/baten analyse. (ziek parkietje kostte 5 euro, behandeling door dierenarts kost 30 euro oid) Mevr,mej, Pelle meestal kunt u in iemands profiel terugvinden of iemand een volwassen man, vrouw of minderjarige is. Dat is makkelijk ivm de aanschrijftitel.

Rieneke1

12 jaar geleden

sxiopo, graag zou ik antwoord zien op de vraag hierboven in mijn reactie gesteld. waar ik ook benieuwd naar ben: bent u principieel tegen euthanasie?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Privebericht verzonden.

Dit is iets heel persoonlijks Rieneke. Wat zou je zelf doen. Zou jij met pijn nog heel lang verder willen leven of zou je eerder, wanneer het niet draaglijk meer is er een einde aan willen maken?
Als iets terminaal is maar je kat nog vol levensvreugde is verder kun je ermee wachten, is mijn persoonlijke mening. Merk je duidelijk dat ze neerslachtig wordt, wil ze niet meer eten, merk je in har gedrag dat ze zich niet ok voelt, dan weet je bij terminaal dat het moment aan breekt er wat aan te doen. je kunt het dan een dag aan kijken, er een ritueel van maken en haar nog eens extra verwennen, extra veel tijd met elkaar...
t blijft een persoonlijk iets. Ik zou willen voorkomen dat ze echt gaat lijden. Maar waar is de grens? Voor mij is dat zodra ze niet meer wil eten of veel minder eet dan normaal, en minder kwiek is, wanneer ze zich gaat terug trekken, minder aanhalig is... Dan weet je dat het foute boel is ( ligt ook aan het karakter. Je hebt katten die altijd onder een stoel zitten en nooit bij je komen, maar dat even terzijde. Ik ga er nu van uit dat het een allemansvriendje is, even voor het gemak.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Eigenlijk geeft die kat nu reeds aan dat het moment gekomen is en als jij daar niet op in gaat dan bepaalt de kat zelf wel dat het genoeg is geweest. Ze gaat zich dan bewust afzonderen of ze gaat nog meer symptomen vertonen die jou duidelijk maken dat het nu écht welletjes is geweest.

Heb er alle vertrouwen in dat ze niet écht doodgaat en dat er altijd een moment van weerzien komt. Dat maakt het afscheid niet ongedaan maar dat maakt het wél draaglijker om met haar vertrek om te gaan. Deze kat kom je in één of andere vorm opnieuw tegen en als het zover is dan herken je haar op de ene of de andere manier wel.

Het verschil tussen rouwen of vertrouwen wordt bepaald door ons geloof in onsterfelijkheid. Dus ik hoop dat ook jij kan in deze situatie de kracht kan vinden om te geloven en te vertrouwen ;-)

Liefs van me

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

Bekijk alle vragen in deze categorieën:

Dieren

Huisdieren

Insecten

Landdieren

Reptielen & Amfibieën

Vogels

Zeedieren