Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

hoe bepaal je het moment van inslapen bij een geliefde oude kat?

een dezer dagen, of is dat gederfde levensvreugde?
of wachten, terwijl het snel om kan slaan, en ze kan gaan lijden, wat ik niet wil?

Toegevoegd na 1 dag:
ik wil iedereen bedanken voor de antwoorden en reacties, ik heb er heel, heel veel steun aan gehad.
miep is de laatste 24 uur dusdanig achteruit gekacheld, dat de keus me uit handen is genomen.
morgen om 13.00 komt mijn dierenarts aan huis om miepje in te laten slapen.

Rieneke1
13 jaar geleden
31.5K
Geef jouw antwoord
0 / 2500
Geef Antwoord

Het beste antwoord

Ik kan je alleen vertellen hoe ik het bepaald heb.

Ik wist al een paar maanden dat onze Harry een gezwel in z'n keel had. Toen ik een keer bij een plaatsvervangende dierenarts was voor iets anders en ze een x-ray maakten kwam de dierenarts terug in de kamer waar we wachtten om Harry terug te brengen en ze zei 'nou, hij heeft een gezwel in z'n keel dus ik denk dat het het beste is om hem nu in te laten slapen'.
Ik dacht dat ik een dreun voor m'n hoofd kreeg. Ze liet ons even alleen en ik zei tegen mijn man 'ik neem hem mee naar huis. Als het moet, dan niet nu maar morgen'. Dus afspraak gemaakt voor de volgende dag. Dat was een van de vreselijkste dagen in m'n leven.
Dus de volgende morgen pakte ik z'n riem om om te doen en Harry springen als een gek, tegen me op, 'hoeraaaaa we gaan naar het bos!!!'. Ik dacht 'ik ben toch zeker niet gek, dat gaat dus niet door vandaag'. TOen ik de dierenarts belde om te vertellen dat het niet doorging klonk ze bijna beledigd. Dat was dus de laatste keer dat ik daar naar binnen ben geweest.

We zijn vanaf die dag heel oplettend geworden (waren we altijd al maar nu was het om een andere reden) en hebben hem steeds heel goed geobserveerd. Ik wilde niet dat hij onnodig zou lijden, maar zolang ik hem happy zag, met genoegen eten en lekker in de zon liggen en lekker struinen in het bos wist ik dat hij het nog goed had.

Tot ik een nacht uit bed kwam om naar het toilet te gaan, en hem in de keuken zag staan. Ik keek naar hem, en hij naar mij, en toen wist ik het, het was tijd. Ik heb hem mee naar ons bed genomen, mijn man wakker gemaakt en ik zei tegen hem 'het is tijd'. We hebben toen in bed gelegen met onze armen om hem heen tot de ochtend kwam. Hij lag heel rustig, vredig bij ons, ik heb altijd gedacht dat hij het aan voelde komen.

De volgende dag hebben we de dierenarts (een ANDERE DAN DIE EERSTE!!!) gebeld, en Harry is heel rustig, vredig en zacht ingeslapen.

Dus wat ik met dit lange verhaal wil zeggen is: je zult het weten, instinctief, het aanvoelen als de tijd daar is. Je bent duidelijk stapelgek op je kat. Geloof me, je zult het onmiddellijk weten als het tijd is...

Heel veel sterkte.

Toegevoegd na 1 dag:
Wat ik vergat te vertellen is over toen we naar elkaar keken. Een paar seconden heel intens, zijn hoofd omhoog, mijn hoofd naar voren. Het duurde 9, 10 seconden. Toen liet hij zijn hoofd zakken naar voren en ik wist dat hij wist dat ik het wist. Dit moest ik nog even kwijt na het lezen van Ed's antwoorden.
Liefs,
Milli
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Andere antwoorden (9)

Niemand wil een dier laten lijden.. Een dier heeft jou zijn/ haar leven jou vertrouwd, en vertrouwd jou nu nog steeds, om een beslissing te nemen.. die je neemt om je lieve viervoeter niet te laten lijden .. Daar betrouwd je kat jou in.. Sterkte rieneke.. Jij weet als geen ander een goede beslissing te nemen
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Een kat vindt zelf het
Moment als het tijd is om dood te gaan. Ze zoeken dan meestal een voor hun gevoel, veilig plekje. Het kan best zijn dat als je zijn mandje of kleed ergens op een rustig plekje legt, dat hij daar gaat liggen en de volgende morgen dood is. Het kan ook zijn dat hij bij jou in huis niet dood wil gaan. Als je hem buiten laat zal hij vermoedelijk nooit meer terug komen omdat hij een ander plekje heeft gevonden..sterkte met je beslissing en je kat...
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Die levensvreugde vind ik een goede. Zolang jij vindt dat de kat een goed leven heeft en tevreden is, kan het. Merk je dat de kat niet gelukkig is, dus niet tevreden ligt te slapen, zich zit te wassen, geniet van het eten en aanhalen, dan houdt het op.
Wij hebben ook een oude schonkige kat. Maar hij eet nog lekker, spint als je hem aanhaalt en ligt vaak kostelijk in de zon te slapen. Zoals het nu gaat is het prima, ook al is hij doof. Maar als er iets bij komt, is het einde verhaal. De kat moet wel elke dag een fijne dag hebben.
Verder goed in de gaten houden of er iets van een kwaal op gaat spelen. Als je je kat goed kent, en veel contact zoekt, merk je dat wel.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
je moet een keuzen maken.

Of, na veel te lang gewacht te hebben en een hoop spijt en verwijten naar je zelf dat je het toch veel eerder had moeten laten doen.

Of, naar eer en geweten, afscheid genomen en rustig heb laten inslapen.

Wat je ook gaat beslissen, het is en blijft erg moeilijk, er bestaat geen goed moment.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Rieneke, lees Milli's verhaal. Daarin zit de waarheid.
Jij kent als geen ander ieder teken van je eigen kat. Ze geeft het echt zelf aan.

Ik wilde 4 jaar geleden ook een beslissing nemen uit onzekerheid. Mijn dierenarts, werkelijk een geweldig goede, wist dat mijn hele hart bij de hond was en ik iedere uiting van haar kon begrijpen. Hij zei: wacht maar, ze zal het je vertellen. Ze was erg ziek en ik wilde haar niet vasthouden, niet beletten dood te gaan. Dus heb ik rustig gewacht en haar goed in de gaten gehouden. Ieder teken van haar opgevangen. Op een avond lag ze vredig op de bank te slapen toen ze ineens haar kop optilde en een door merg en been gaand zacht, klagelijk gehuil aanhief. Ze keek me aan en sloot haar ogen. Ze zuchtte diep.
Dit is het, ik wist het.

Ik heb gewacht op mijn hond. Ik weet dat jij minstens zo met jouw katje verbonden bent. Ik kan je niet raden, maar wel vertellen dat mij dit tot op de dag van vandaag gelukkig maakt: dat ik niet zelf de dag heb bepaalt, maar het aan de hond heb overgelaten.

Heel veel sterkte. We leven met je mee.
Ivana
13 jaar geleden
Het moment van inslapen herken je door de symptomen in het stervensproces van de kat te herkennen en te volgen. De meest herkenbare symptomen zijn: niet meer eten - algehele zwakte en vermagering - mank gaan - de ogen worden glazig - zich steeds meer terugtrekken - niet meer drinken - uitdroging. Wanneer je zijn nekvel optrekt en zijn vel blijft in die stand, dus het valt niet meer terug dan is er sprake van uitdroging en is de kat stervende. Nu is het tijd voor de gang naar de dierenarts. Hopelijk heeft u bijtijds de deuren en ramen afgesloten zodat hij niet kan ontsnappen, want als het de kat lukt om tijdens dit proces te ontsnappen dan zult u hem hoogst waarschijnlijk niet meer terugvinden. In het hele stervensproces lijdt de kat gelukkig niet of nauwelijks; lijden in de zin van pijn lijden, het ondervindt hinder onder die omstandigheid. Ikzelf heb in alle liefde afscheid mogen nemen van onze poes en haar in vrede laten inslapen . . . .
Bronnen:
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Met alle respect, maar eerder omschreven ,ongemakken/indicatie,s , zijn geen reden voor een spuitje.
Door de dierenarts vastgesteld ernstige en fatale/pijnlijke aandoeningen zijn wel een reden.
Men heeft in dit geval gekozen voor huisdieren en die verzorgd men tot het bittere eind.......
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dit is iets heel persoonlijks Rieneke. Wat zou je zelf doen. Zou jij met pijn nog heel lang verder willen leven of zou je eerder, wanneer het niet draaglijk meer is er een einde aan willen maken?
Als iets terminaal is maar je kat nog vol levensvreugde is verder kun je ermee wachten, is mijn persoonlijke mening. Merk je duidelijk dat ze neerslachtig wordt, wil ze niet meer eten, merk je in har gedrag dat ze zich niet ok voelt, dan weet je bij terminaal dat het moment aan breekt er wat aan te doen. je kunt het dan een dag aan kijken, er een ritueel van maken en haar nog eens extra verwennen, extra veel tijd met elkaar...
t blijft een persoonlijk iets. Ik zou willen voorkomen dat ze echt gaat lijden. Maar waar is de grens? Voor mij is dat zodra ze niet meer wil eten of veel minder eet dan normaal, en minder kwiek is, wanneer ze zich gaat terug trekken, minder aanhalig is... Dan weet je dat het foute boel is ( ligt ook aan het karakter. Je hebt katten die altijd onder een stoel zitten en nooit bij je komen, maar dat even terzijde. Ik ga er nu van uit dat het een allemansvriendje is, even voor het gemak.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Eigenlijk geeft die kat nu reeds aan dat het moment gekomen is en als jij daar niet op in gaat dan bepaalt de kat zelf wel dat het genoeg is geweest. Ze gaat zich dan bewust afzonderen of ze gaat nog meer symptomen vertonen die jou duidelijk maken dat het nu écht welletjes is geweest.

Heb er alle vertrouwen in dat ze niet écht doodgaat en dat er altijd een moment van weerzien komt. Dat maakt het afscheid niet ongedaan maar dat maakt het wél draaglijker om met haar vertrek om te gaan. Deze kat kom je in één of andere vorm opnieuw tegen en als het zover is dan herken je haar op de ene of de andere manier wel.

Het verschil tussen rouwen of vertrouwen wordt bepaald door ons geloof in onsterfelijkheid. Dus ik hoop dat ook jij kan in deze situatie de kracht kan vinden om te geloven en te vertrouwen ;-)

Liefs van me
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Deel jouw antwoord
0 / 2500
Geef Antwoord

Bekijk alle vragen in deze categorieën:

  • Dieren
  • Huisdieren
  • Insecten
  • Landdieren
  • Reptielen & Amfibieën
  • Vogels
  • Zeedieren
    • logo van Kompas Publishing

    GoeieVraag.nl is onderdeel van Kompas Publishing