Hoe zou je de motivatie van het 'hebben' van een huisdier kunnen rangschikken?

1) Gezelligheid
2) Kinderen om leren gaan met dieren
3) Waakdier (hm.. Waak konijn?)
4) Troost (Bij verlies partner, kinderen, etc)

ik heb nu 33 jaar een groep katten in huis, en zou het me niet anders kunnen voorstellen.
begroet worden als je thuiskomt, gezellig samen slapen, al de kleine leuke en lieve maniertjes die ze hebben...ze zijn onmisbaar, ik zie ze een beetje als m/n kotertjes.

De reden van oefenen/trainen van vader- moederschap-eigenschappen door volle verantwoording te nemen voor een eigen levend "kind" is in mijn ogen de beste en de enig juiste motivatie...

Alle andere redenen zijn minder...

Vroeger was het voor mijn ouders waarschijnlijk een ideale manier om mij verantwoordelijkheid bij te brengen. Als ik het konijn niet zou verzorgen, dan zou het dood kunnen gaan (reken maar dat mijn ouders dat niet zouden laten gebeuren, zij hielden wel een vinger aan de pols.

Tegenwoordig is het een soort van gezelschap. Dat er toch iemand op je zit te wachten als je thuis komt.

Altijd iemand die blij is als je ontzettend chagrijnig thuis komt.
Als je tegen ze praat vallen ze je nooit in de reden.
Verplicht naar buiten om ze uit te laten, onder de mensen komen.
Verantwoording eten, drinken, borstelen, uitlaten.
Heel veel troost bij verdriet,
Kinderen leren omgaan met beesten en geen pijn te doen
Het getrippel in huis, dat er altijd iemand is.
Enthousiasme als ze iets extra's krijgen.
Altijd leven in de brouwerij.
Op de terugweg van je vakantie weet je niet hoe snel je ze moet gaan ophalen, wat een blijdschap.

Ik "leende" vaker de hond van de buren om een lekkere wandeling te maken. Als je in je eentje rondloopt is het toch een stuk minder. Inmiddels heb ik mijn eigen bakbeest gekocht, niet alleen om mee te wandelen hoor.
1. gezelschap
2. om mee te wandelen en te trainen (sport)
3. om mijn dochter om te leren gaan met honden/dieren en verantwoordelijkheid te nemen bij de verzorging
4. als waakhond
5. om naar te kijken en van te genieten als ze speelt en rent

In mijn geval, ik was helemaal niet van plan om weer aan huisdieren te beginnen, maar ik ving de hond van mijn vriend op toen hij er zelf niet meer mee kon lopen. Dat is nu 3 jaar geleden, en het is:
1 mijn troetelkind geworden,
2 mijn waker
3 mijn coach om af te vallen geweest (20 kilo)
4 mijn reden om op te staan in de vroege ochtend

De kat: Als gezelschap in huis genomen voor mijn zoon, die de vorige kat zo miste. Dus als vriendje, steun en toeverlaat, hele gesprekken hebben die twee :-)

Interakties tussen mens en dier vind ik interessant om te zien.De liefde die je voelt voor een dier is groot daaruit ontstaat goede verzorging .

Je kunt ook je geld er mee verdienen denk maar aan fokkers,of je dier "gebruiken" voor tentoonstellingen.

Ik kan mij een leven zonder huisdieren gewoon niet voorstellen, een huis zonder dieren vind ik saai.
Alleen al het feit dat je met het inrichten van je huis rekening moet houden met de dieren en er dus nooit zo`n "toonzaalkamer" kan ontstaan (die neiging heb ik namelijk om het perfect te willen hebben).
Er staat bij mij nu een grote frettenkooi in de huiskamer, dus altijd wat te zien en als ze over de grond zijn ligt er allemaal speelgoed van ze. Door naar ze te kijken en met ze te spelen word ik altijd weer vrolijk!
Ook is het leuk om lid te zijn van de frettenvereniging en naar de bijeenkomst op de "frettendag" te gaan.

Dan hebben we nog twee katten, dus de meubels kunnen tegen een stootje en er staat een krabpaal van 1.25 m. in de huiskamer : "knappe poes hoor, wat kan jij goed klimmen !!!!". Het is fijn om altijd iemand te hebben om tegen te praten.
Als er ruzie in huis is fungeren de dieren als "bliksemafleider".

Het geknuffel met de dieren is ook heerlijk!!!

Het is, door de dieren nooit, maar dan ook nooit, saai in huis.

Ik herken in alle antwoorden wel iets, en alles is wel zo'n beetje genoemd, maar ik kan vooral heel erg genieten van onze hond. Als ze heerlijk ligt te pitten, of dol met me aant spelen is, of we samen een heerlijk wandering maken, en ze helemaal in dr sas is na duik nummer 86 in het water...

Ik word er een gelukkiger en socialer mens van, meer dan ik van te voren had verwacht!

Zal nog maar een foto plaatsen voor de liefhebbers, van toen ze nog pup was.

Bij gebrek aan kinderen in huis heb ik onze bange kat uit het asiel gehaald. Hij was bedoeld als kameraad voor de kat die ik al had en die inmiddels overleden is. Had ook medelijden met hem omdat hij noch andere katten noch mensen zag zitten. Met de andere kat werd hij heel goede vrienden. Hij had toen een wond aan zijn staart die het asiel niet eens opgemerkt had, dus misschien had hij ook veel pijn. Hij was zo getraumatiseerd dat hij 3 jaar geen kik heeft gegeven. Inmiddels miauwt hij gewoon, houdt de muizen weg, is blij als hij me ziet, gaat mee een blokje om, durft wel 5 minuten in m'n armen te zitten, en doet arrogant tegen de hond van de buren waar hij een grenzenloze minachting voor heeft. Ik vind hem een leuk gezelschap ook al neemt hij zelf weinig initiatief contact met me te maken. Het is leuk voor hem te zorgen en tegen hem te praten. Hij is een intelligente, dankbare en beleefde poes; snaait nooit iets zomaar weg maar wacht tot ik het hem geef, zit niet op het aanrecht of de eettafel en maakt niets kapot. Een ideaal beest.

Bij mij is het vooral voor de gezelligheid. Dat de kinderen er van leren is mooi meegenomen. Het is zo heerlijk knus. Alleen al om te zien hoe die maffe kat in zijn mandje ligt te slapen vind ik een genot. En zijn geslijm als hij eten wil. Geweldig!