Hoe kan ik het duidelijkst en vriendelijkst reageren als mensen ongevraagd mijn hond aaien of roepen terwijl ik dat niet wil?

Ik begrijp nog steeds niet waarom het niet mag..

Is de hond er zelf ook niet van gediend of vindt hij het wel leuk?

@bliets; waarom zou iedereen zomaar een hond mogen komen aaien? als ik met de hond train, wil ik dat graag kunnen doen zonder gestoord te worden. Vind je het ook gewoon dat jan en alleman in de kinderwagen komen kijken en een kind aanraken?

@tikrit: De hond zelf vindt het leuk, maar ik wil het gewoon niet hebben, dat moet toch genoeg zijn?

Probeer de hond zo te trainen dat hij niet naar andere mensen toe gaat en alleen naar jou luistert.

Hmmm, mens wil is wet.

Je zei er in eerste instantie niet bij dat je de hond aan't trainen was. Nu is het duidelijker.

Dat vraag je toch even? Ik aai honden heel graag, maar vraag dat altijd even of het mag. Meestal mag het wel, maar soms ook niet. Mijn eigen hond mag iedereen aaien, maar ja dat is natuurlijk mijn keus (en mijn hond vindt het leuk). Ik heb geen problemen met gehoorzaamheid of zo.

@El0512 Een hond met een kind vergelijken? Dan kan ik je echt niet meer serieus nemen..

@ Bliets; Ik gaf het aan als voorbeeld. Waarom zou ik zomaar willen dat iedereen mijn hond aai? Het heeft niets met gehoorzaamheid te luisteren want mijn hond luistert perfect naar mij. Ik vind het irritant als ik aan het wandelen ben en aan de overkant iemand roept omdat ie mijn hond zo leuk vindt. Ik snap dat het voor jou moeilijk te begrijpen is, maar ik denk dat alleen eigenaren van honden het snappen dat dit vervelend kan zijn.

En je leert kinderen toch ook als het goed is dat je niet zomaar, ongevraagd een hond mag aaien.

Gewoon zeggen dat hij onbetrouwbaar is en zooomaar kan gaan bijten. Er zijn vele ouders die hun kinderen dit niet leren hoor. Ik roep altijd vantevoren: HIJ BIJT!
Zelf vind ik het irritant als elke hond die je tegenkomt op mijn hondje afstormd, terwijl zij er niet van gediend is. En kwaaie koppen als je vraagt of ze hun hond bij zich willen houden. Mijn hond gaat nooit uit zichzelf naar andere honden toe.

Snap niet waarom je er een probleem mee hebt, als je hond niet uitgehaald, wat maakt het uit?

@platjë: lees mijn reactie op Blietje hierboven, dan snap je het misschien wel. Niet iedere hond is aanhankelijk , maar dat wil niet zeggen dat ze daardoor vals zijn. Zou jij het leuk vinden als iedere willekeurige voorbijganger jou begon te aaien?

Ik heb geen hond, en wel kinderen, en ik snap het wél. Ik leer mijn kinderen dat als ze een hond willen aaien, ze dat eerst aan "het grote mens dat bij de hond is" moeten vragen. En inderdaad, ik vind het ook heel irritant als andere mensen ongevraagd aan mijn kinderen komen, een aai over de bol in de supermarkt bijvoorbeeld, van een wildvreemde. Vind ik ook niet normaal dat mensen dat doen.

Het maakt niet uit of anderen het snappen.
El0512: Ik vind jouw vraag heel duidelijk en begrijpelijk. Bliets: Natuurlijk moet je het niet met een kind vergelijken, maar ik zie toch ontzettend veel mensen die met hun hond omgaan alsof het een kindje is. Tot een jasje aan en kusjes geven en zelfs in bed slapen aan toe.... Als je het niet met een kind mag vergelijken,
vergelijk het dan met met een mooie leren tas, iets wat je eigendom is en waar je aan gehecht bent en waarvan je niet wil dat iedereen er met zijn/haar tengels aan zit.

Natuurlijk is de hond het bezit van de mens en mag de mens dan zelf ook bepalen of hij wil dat die hond geaaid wordt of niet. Ik kan me voorstellen dat als je een snoezige lieve hond hebt, mensen daarop reageren. Het raakt hen immers in het hart. Idd net zoals bij snoezige kinderen, waar mensen ook de neiging hebben om over hun kop te wrijven enz...Zelfs de zuurste pruim kan soms smelten bij het zien van een baby of schattig dier.
Het is een onbedwingbare dwang bij vele mensen om dat wat ze leuk, mooi, lief .... vinden ook aan te raken. Het is niet zomaar dat in vele musea en tentoonstellingen borden staan met "niet aanraken".
Ik moet zeggen dat ik mezelf ook soms betrap op de neiging om iets aan te raken, of met honden die buiten moeten wachten te "praten" enz... Ik denk dat ik erg zou schrikken mocht iemand me dan zeggen "helaba, dat is mijn hond, en ik wil niet dat U hem aanraakt of ertegen praat".
Anderzijds vertelt mijn dochter dat het soms haar strot uitkomt dat ze telkens opnieuw de vraag krijgt "oh , wat een lief hondje, hoe heet hij, hou oud is hij enz...". Zeker als op dagen waarop ze zich zelf niet zo goed in haar vel voelt en wat afstand wil houden van de wereld of zich moet haasten etc. (maar natuurlijk wel haar hond moet uitlaten).
Dus ergens begrijp ik het wel, hoewel ik - denk ik - er persoonlijk minder moeite mee zou hebben.

Honden zijn sociale wezens, waarvan veel wel houden van aandacht, aanraking en contact met anderen.
Maar omdat je hond jouw "eigendom" is, mag ie alleen jóuw aandacht en aanraking krijgen en niet zelf bepalen of ie contact met anderen wil?
Het is een levend wezen, geen tamagotchi...
Een hond vergelijken met een mooie tas, gaat echt mijn pet te boven. Ik zou denken dat als je van je hond houdt, je hem/haar het beste gunt en zijn/haar belangen vóór die van jou laat gaan. En ja, ik heb zelf ook een hond gehad, maar als anderen haar aaiden of haar aandacht vroegen, dacht ik nooit 'blijf nou eens van mijn "spullen" af', maar dacht ik 'wat leuk voor mijn lieve schatje dat er weer een nieuwe persoon is waar ze mee kan spelen', omdat ik wist hoe fijn zij dat vond (en nee, niet omdat wij haar niet genoeg aandacht gaven, ze was gewoon een socializer).

Dan moet je die hond maar kort aangelijnd uitlaten en niet los laten lopen.Je kan toch moeilijk tegen iedereen zeggen"Wil je even van mijn hond afblijven".