kan een hond zich voortplanten met een andere hond uit hetzelfde nest?

Ja, maar hun puppies zullen misschien minder goed luisteren...

Jazeker, dat heet inteelt. Het blijkt dat die nakomelingen meer kans op afwijkingen hebben. Voor rashonden die opgenomen zijn in het register moeten de ouders dan ook een minimale familieafstand van elkaar hebben om rashond te zijn en zo zoveel mogelijk afwijkingen te voorkomen.

Dat kan, en dit gebeurd helaas zelfs regelmatig.
Mensen die makkelijk geld willen verdienen fokken achter elkaar met dezelfde generaties. Wanneer iemand een puppy wil aanschaffen, wordt er veel voor gewaarschuwd om je hond niet bij een dergelijke fokker te halen.

Dit kunnen in eerste instantie hele 'normale' en lieve hondjes lijken, maar uiteindelijk komt het er vaak op neer dat zij snel ziek kunnen worden, al ziektes bij zich kunnen dragen, afwijkingen kunnen hebben, maar ook hun gedrag kan naarmate zij ouder worden veranderen.
Zij kunnen plotseling heel agressief worden en gaan bijten, terwijl zij als pup nog heel vriendelijk waren.
Oppassen dus.

Jazeker kan dat. Inteelt komt in de natuur niet heel veel voor, omdat er toch een soort ingebouwde rem zit op het hebben van sex met nestgenoten en familieleden, maar als je honden uit hetzelfde nest altijd bij elkaar houdt, zal het onherroepelijk gebeuren. De rem werkt namelijk niet erg sterk ; het is gewoon een kwestie van dat andere soortgenoten van de andere sexe aantrekkelijker zijn / ruiken dan exemplaren die genetisch te dicht bij je staan. Maar aan een hond, en zeker een rashond, is uiteraard weinig natuurlijks meer te ontdekken.

Ook bij mensen komt inteelt in verschillende gradaties wel voor, vooral in het verleden toen de dorpsgemeenschappen klein en de afstanden groot waren. In Nederland gebeurt het nu bijna niet meer, al zijn in sommige dorpen nog erg veel bewoners min of meer aan elkaar verwant, maar in veel andere culturen is het uithuwelijken aan iets minder directe familieleden(neven, nichten) nog tamelijk veelvoorkomend.

Het nadeel van inteelt is dat je te weinig variatie hebt in de genenpool, waardoor eventuele defecten bij de één niet kunnen worden opgevangen door een gezond gen van de ander. Allerlei erfelijke aandoeningen kunnen zo van generatie op generatie worden doorgegeven. Soms kan dat weinig kwaad, zoals het feit dat bij de Mennonieten (een religieuze gemeenschap in de VS) erg veel leden een hand hebben met vier vingers, terug te brengen tot één 'stamvader' met deze vrij zeldzame afwijking. Maar ook aangeboren zwakzinnigheid is een groot risico, en daarvan zijn de gevolgen natuurlijk ernstiger.

Voor honden ,die binnen een bepaald ras natuurlijk al over een vrij beperkte genenpool beschikken, is de kans op rasgebonden afwijkingen natuurlijk levensgroot aanwezig in dat geval, en geen enkele zichzelf respecterende fokker zou hier voor kiezen. In feite zijn alle bestaande rassen min of meer gekwéékt door een bepaalde vorm van inteelt om de verschillende 'afwijkingen' die een ras definieren te behouden of te versterken. Maar is het ras eenmaal 'gevormd' , dan is enige variatie juist wel weer wenselijk. Zolang het maar binnen het 'ras' blijft.