Waarom word het verdriet wat je voor een dier hebt anders gezien dan dat je verdriet voor een mens zou hebben?
Mijn hond is momenteel erg ziek,ze ligt in quarantaine in een dierenkliniek.
Haar toestand is momenteel rustig,maar het is afwachten op de uitslagen van verschillende onderzoeken.
Ik ben hier van goed van slag en het doet vreselijk pijn om niets te kunnen doen voor mijn hond.
Het wachten en het onzekere is erg slopend en emotioneel.
Nu zijn er gelukkig mensen om me heen die mijn verdriet en pijn begrijpen.
Maar helaas kom ik ook mensen tegen die mijn verdriet en onzekerheid niet begrijpen.
Krijg dan reacties als: ''het is maar een hond''',of deze: ''je moet blij zijn dat je het je kind niet is als je die had''
Ik vind het vervelende opmerkingen.
Is het verdriet wat ik heb (en helaas zouden er vast wel meer mensen op dit moment verdriet hebben om een huisdier) nou echt minder als dat zou zijn als het om een mens zou gaan?
Ik heb genoeg mee moeten maken net ziektes van mens en dier,en ik ervaar het verdriet echt als het zelfde.
Waarom reageren mensen zo?
Is het zo raar dat ik zo in angst zit en me vreselijk zorgen maak om mijn hond waar ik zou van hou?
Is er nou werkelijk een verschil tussen verdriet om een dier als om een mens?
Toegevoegd na 6 dagen:
Het is tijd om deze vraag te sluiten,ik heb er voor gekozen om geen beste antwoord te kiezen.
Iedereen heeft zijn of haar eigen mening gegeven,en daar heb ik respect voor.
Ik wil iedereen bedanken voor jullie antwoorden,de meesten waren allemaal erg liefdevol,en het heeft me goed gedaan.
Dank jullie wel allemaal!!
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.