Overbehandelt de dierenarts mijn poes?
We hebben onze poes nu een jaar of 7, ze is 10-12 jaar oud. Ze is over het algemeen een gezonde blije kat, maar is in die tijd wel al verschillende keren door de dierenarts op dieetvoer gezet:
Toen ze last van tandsteen had, kreeg ze speciale tandsteenbrokken. Alleen te koop bij de dierenarts.
Ze was wat te zwaar, dus van de tandsteenbrokken ging ze naar de afslankbrokken. Alleen te koop bij de dierenarts.
Toen ze een keer niet lekker was, vermoedde de dierenarts (zonder de urine gecontroleerd te hebben) een urineweginfectie en zette haar op speciale urinewegbrokken. Alleen te koop bij de dierenarts. We moesten er goed op letten dat ze wel nog verder af zou moeten vallen, dus beperkte hoeveelheid geven!
Dit jaar gingen we weer met haar op controle, met het idee dat het heel goed met haar ging. Ze is inmiddels op gewicht (3,7 kilo), ze is actiever geworden, ligt natuurlijk zoals het een kat betaamt 20 uur per dag te slapen of te soezen, maar is de rest van de tijd wakker, alert, speels, knuffelig. Ze zit schitterend in haar vacht, heeft heldere ogen.
De dierenarts: ze is afgevallen! Heeft ze honger? (Dûh, dieet!) Is ze actief? (Zo actief als een normale kat!) Dan heeft ze het aan haar schildklier! Over vier weken nog eens wegen, en als het niet 'verbetert', moet ze de rest van haar leven injecties met schildklierhormoon.
Ben ik nou paranoïde als ik begin te denken dat deze dierenarts wel wat erg behandelgeil is?