Hoe kan het dat de ene wireless muis niet "per ongeluk" met een andere reciever verbind ?

Zulke contacten “per ongeluk” komen wel voor, maar duren slechts heel kort, en de lopende communicatie wordt er niet door verstoord.
Een Bluetooth verbinding zit namelijk niet op één vast kanaal of frequentie. De verbinding brengt de data over in kleine pakketjes waarbij na elk pakketje naar een andere frequentie binnen dezelfde 2,4 Gigahertz band wordt overgeschakeld voor het volgende datapakketje. Het contact blijft voortdurend wisselen tussen een reeks van opeenvolgend gebruikte frequenties die door het apparaat dat de leiding van het contact heeft wordt bepaald.
Het aantal frequentiewisselingen kan tot 1600 keer per seconde gaan. Dit is veel sneller dan bij andere diensten en apparaten die van deze band gebruikmaken. Daardoor is een eventuele verstoring, bijvoorbeeld door een draadloze telefoon die ook in deze band werkt, in de praktijk niet hinderlijk. Er zijn 79 kanalen in deze band beschikbaar, en er zijn dus heel veel verschillende volgordes denkbaar waarin je van kanaal naar kanaal kunt springen.
Bron: bladzijde 3 van http://www.hp.com/ctg/Manual/c00186949.pdf

Stel je voor dat ik een geheime boodschap over wil brengen. Als jij dan weet dat ik na elk woord razendsnel overschakel naar een andere radiokanaal, en ik heb jou als enige verteld welke kanalen ik in welke volgorde ga gebruiken, dan zal jij de enige zijn die die losse woordjes allemaal op tijd weet te ontvangen en op een rijtje kan zetten zodat je de boodschap als begrijpelijk geheel kunt lezen.
Het patroon van dit zgn. “frequentie-hoppen” is de sleutel zonder welke een ander apparaat niets aan het opvangen van één datapakketje heeft.

Iemand die blind is kan in een drukke winkelstraat in een voetgangersgebied niets met de los opgevangen woorden uit gesprekken die de onzichtbare tegenliggers voeren, want hij kan de sprekers niet zien en kan ze dus ook niet achterna gaan lopen om de rest van het gesprek op te vangen. En dan veronderstel ik in deze vergelijking ook dat de af te luisteren tegenliggers steeds volgens een afgesproken protocol van taal en stemgeluid kunnen wisselen. En ze lopen op zachte zooltjes die geen geluid maken.

Je zou ook kunnen stellen dat de twee apparaten met elkaar communiceren zoals een moeder met haar kind, waarbij inmenging van een vreemde wel met de oren of alleen ogen verstaan wordt maar die kan als het goed is toch niet met zinnen inbreken op wat het kind van de ouder verwacht.