Ik heb twee grote littekens van minstens 15 cm vanwege een operatie. Ze zijn beide niet goed en daardoor minder mooi genezen. Hoe dit te accepteren?

Even een citaat uit de onderste bron.
Je kan je inderdaad laten laseren, maar voor je dat zomaar doet, zou ik er weel eerst wat informatie over opvragen, of het wel echt nodig is etc.
Zelf heb ik op mijn buik een litteken,
Dat vind ik ook niet altijd leuk, maar ik negeer het gewoon.
Mensen zijn gewoon nieuwsgierig. Met alles, dat is echt iedereen!
Veel succes!



"Na enkele jaren leerde ik het wel een plaatsje te geven, op een bepaald moment was het litteken niet meer het eerste wat ik zag als ik in de spiegel keek. Anderhalf jaar geleden las ik toevallig in een tijdschrift dat er een lasertechniek bestond waarmee je littekens kan vervagen. Ik heb meteen navraag gedaan en kwam bij een fijne dermatologe terecht die me verzekerde dat wat het effect van de lasertherapie ook zou zijn, mijn litteken er zeker niet slechter op zou worden. Ik wist dus niet of het zou helpen, maar ik wou er zeker voor gaan. Eerst werd de rode kleur uit mijn litteken gehaald en dat had een fantastisch resultaat. Mijn litteken viel plots véél minder op. Ik heb echt een gat in de lucht gesprongen en kon het bijna niet geloven. Momenteel ben ik nog bezig met een behandeling om de groef eruit te halen, dat gaat wat langzamer, maar ik geloof vast dat het nog een beetje zal verbeteren. Ik hoop er trouwens niet op dat het litteken ooit helemaal weg zal zijn. Het hoeft helemaal niet, ondertussen hoort het wel bij mij. Het enige waar ik nu nog over pieker, is of mijn kinderen later niet gepest gaan worden met een moeder die er een beetje 'raar' uitziet. Maar als er straks een goede fee binnenstapt die mijn litteken wil wegtoveren zou ik er toch eens heel goed over moeten nadenken."

je wordt nooit meer de persoon die je was voor de operatie, het is niet anders.
je kan er over treuren, en dat mag ook wel even, maar blijf er niet in hangen, je leeft en je mag er zijn!
je zal zeggen die heeft makkelijk praten, maar ik heb nog maar anderhalve borst over nadat de tumor is weggesneden, en er zit ook nog een deuk in.
nou valt dat met een prothese goed te verbloemen, maar ik ga net zo makkelijk naar de sauna of het naaktstrand, met m'n neus in de lucht.
tuurlijk kijken mensen, en als je ziet dat ze kijken, dan draaien ze hun hoofd weg.
maar je moet niet voor die mensen in gaan vullen wat ze denken.
misschien hebben ze wel bewondering voor je moed, dat je je durft vertonen hoe je bent.
ik wens je een fijne onbezorgde zomer toe, geniet er van.

Bouw aan je zelfvertrouwen, ga voor de spiegel staan en benoem de punten die je wel mooi aan jezelf vindt, doe dit iedere dag, net zo lang tot het niet meer nodig is, er zullen altijd mensen blijven kijken, maar niemand is perfect, dus jij hoeft dat ook niet te zijn, geniet van alles wat je wel hebt en kunt, makkelijk gezegd zal je denken, ik weet dat het moeilijk is, ik ben van de ene op de andere dag blind geworden en hoor dagelijks kinderen aan hun ouders vragen:"mama waarom loopt die mevrouw met een stok" gevolgd door ssttt, dan voel ik me ook bekeken, op het begin liep ik door, tegenwoordig vraag ik of ik het uit mag leggen, dan ben niet ik, maar zij degene die in verlegenheid is gebracht. Er de humor van inzien helpt ook enorm.
sterkte.

Je kan ( volgrns mij ) je litteken laten weg snijden.

Ik begrijp je probleem wel,,, ikzelf heb een nieuw stuk huid ingepland gekregen van net onder mijn oor tot aan mijn keel ongeveer een 5 cm breed wegens keelkanker.
Je ziet dat iedereen der op let maar met de tijd worden de mensen dat gewoon en mindert dat wel.
Je moet er inderdaad mee leren leven en zeker niet verstoppen.
Nu heb ik zelfs goede reakties hierop .

Geen zorgen maken

Mensen kijken meestal niet uit afkeuring, maar omdat het ze gewoon opvalt. Dat het hun opvalt, daar kunnen zij natuurlijk ook niets aan doen. Probeer jezelf niets in je hoofd te halen wat negatief is. Zoals Rieneke al zei, vul niet in wat de ander wel niet zal denken.

Er zullen best wel mensen zijn die niet alleen een seconde (of soms iets langer kijken), maar dan zullen deze zich misschien wel afvragen hoe je aan die littekens komt. Probeer jezelf af te vragen wat er nu eigenlijk erg aan is, dat ze kunnen zien dat je littekens hebt. Wat is het ergste dat er kan gebeuren?

Voorbeeldje:
Ik kijk zelf ook graag naar andere mensen. Ik interesseer me nu eenmaal in de verscheidenheid die om mij heen leeft. Mensen waar echt niets aan opvalt zijn er eigenlijk niet. Alleen is er soms iets, als ik terloops ineens iets zie wat afwijkt van 'normaal' dan trekt je oog daar weer heen om te kunnen plaatsen wat er dan anders is. "Ooh, littekens... Goh, waarom zou daar nu een operatie nodig geweest zijn? Dat zal niet meegevallen zijn aan twee benen... Oh, die persoon ziet dat ik kijk..." en ik draai mijn hoofd gauw weg...
De reden dat ik mijn hoofd dan wegdraai, is niet omdat ik die persoon afkeur, maar omdat ik me er eigenlijk een beetje voor schaam dat ik zomaar ongevraagd naar iemands 'lichaamsdeel' zit te kijken. Beetje genant gevoel!
Het liefste zou ik er iets over zeggen tegen de ander, maar ik besef ook wel dat niet iedereen zit te wachten op een praatje over steeds hetzelfde wat opvalt, dus ik kies voor wegkijken.
En heel soms zeg ik er wel iets over, als ik het idee heb dat de ander er wel ontvankelijk voor is. Soms is er dan een korte reactie, maar soms komt er een heel gesprek op gang en kan iemand gewoon lekker even kwijt wat 'ie erover kwijt wil.

Toegevoegd na 14 minuten:
Oh ja:
Het ìs natuurlijk ook niet leuk dat je die littekens hebt, maar probeer er gewoon het beste van te maken.
Bijna iedereen heeft wel iets aan zijn lijf dat anders is dan normaal. En iedereen mag er zijn zoals hij/zij is. Jij bent jij mèt je littekens en ik hoop dat je aankomende zomer niets aan camouflage hoeft te doen en dat je gewoon met je beentjes bloot loopt, zodra het weer het toelaat, zonder dat je schroom/weerstand voelt.

En ik? Ik heb een erg gevoelige huid; vreselijke striae op mijn buik van de zwangerschappen; zit vaak onder de uitslag/eczeem; over mijn hele lichaam littekens.
Ik heb me tevergeefs zorgen gemaakt om wat anderen van mij denken, maar ik ben nú wie ik ben en dat voelt veel beter.

Ik begrijp je situatie, mensen kijken je vreemd aan, so what! Lach die mensen toch lekker uit, die mensen zijn net vreemd die andere mensen aangapen. Misschien helpt dit voor je acceptatie: wees blij dat de wonden zijn genezen(ik ken iemand waar de wonden niet helemaal zijn genezen), blijf goed voor jezelf zorgen, bodymilk gebruiken, leuke kleren, houd van jezelf! Mensen die je lelijk of anders, of raar kunnen de middelvinger krijgen.

Het zijn heel vaak de lelijke en minst aantrekkelijke personen die commentaar hebben op anderen. Is dat je ooit opgevallen?

Toch vraag ik me af hoe jij weet dat ze daarom naar je kijken. Dat is jouw interpretatie.
Miss kijken ze wel naar jouw mooie broek of rok of jurk of schoenen?
Het accent op iets anders leggen werkt doorgaans wel goed.
Doe een aparte ketting om, doe een prachtige sjaal om, doe een leuke broek aan...
Een bliksemafleider wat doorgaans goed werkt.

Ik zelf heb ook een flink litteken na het verwijderen van huidkanker Zit op mijn bovenbeen. Mijn manier om het te accepteren is dat ik het zie als een gevecht die ik overwonnen heb. Vind het ook niet ontsierent. Het hoort bij mij en verteld een verhaal. Ik gebruik wel litteken olie, om het litteken soepel te houden. Het trekken is dan niet zo erg.