“Ik wil daar helemaal nog niet aan denken”, is het een antwoord dat sommige ouders hun kinderen geven als ze gevraagd wordt naar hun laatste wensen. “Dat zien we tegen die tijd wel.” Maar wat nu als je zelf niet meer in staat bent om aan te geven welke medische handelingen een arts wel of niet aan jouw lichaam mag verrichten? Laat het niet over aan je naasten en beslis zelf over je eigen levenseinde.
Het overkomt meer mensen. Dat ze voor levenseinde of bij langdurig lijden van een dierbaren niet weten hoe te handelen. Een wilsverklaring helpt de nabestaanden met het maken van de juiste keuzes. Het is een akte waarin je vastlegt wat je eigen wensen zijn met betrekking tot euthanasie, medische behandelingen, eventuele behandelverboden en reanimeren.
Wanneer je niet in staat bent zelf te beslissen
In een wilsverklaring kan elk individu medische wensen vastleggen voor zichzelf. Het maakt niet uit of je nu 18 of 88 bent. Met deze schriftelijke verklaring kan een behandeld arts handelen, wanneer je zelf niet meer in staat bent om daarover te beslissen. Daarom is het verstandig om het te regelen wanneer je volledig toerekeningsvatbaar bent. Voor je de verklaring maakt kan het verstandig zijn eerst alle vragen, wensen en verwachtingen door te spreken met naasten en bijvoorbeeld je huisarts. Daarna kun je rustig zelf de keuzes maken voor je eigen levenseinde.
Niet hetzelfde als een wilsbeschikking
Een wilsverklaring is overigens niet hetzelfde als een wilsbeschikking. In een wilsbeschikking leg je vast hoe je erfenis is geregeld. Voorbeelden hiervan zijn een testament of een donorcodicil. Het gaat dan om je wensen na overlijden met betrekking tot je eigendommen en lichaam na overlijden. In de wilsverklaring gaat het over de persoon zelf.
Bespreek je wilsverklaring met je naasten:
- Laat je naasten weten dat je een wilsverklaring hebt opgesteld
- Laat ook weten waar deze ligt
- Zorg dat je de wilsverklaring regelmatig toetst. Is het nog steeds actueel?
- Wijs naar wens een vertegenwoordiger aan
- Leg duidelijk vast of en wanneer wel of niet reanimeren
Wat zet je in een wilsverklaring?
Denk goed na in welke gevallen je wenst te worden behandeld door een arts. Je kunt bijvoorbeeld opschrijven dat je niet wenst te worden gereanimeerd bij een hartstilstand. Je kunt opschrijven wanneer het een uitzichtloze situatie voor jou wordt. Redenen kunnen zijn: ondraaglijk lijden. Je kunt er dan voor kiezen dat je in zo’n geval euthanasie wenst.
Een andere keuze is om behandelingen door een arts te verbieden. Als je iets niet wil mag de arts je niet dwingen het te ondergaan. Als je in de verklaring zet wat je wenst en de arts staat daar niet achter, dan kan ook de arts de behandeling weigeren.
Niet-reanimerenpenning
Er zijn speciale kettingen die je kunt dragen wanneer je niet wenst te worden gereanimeerd. Deze niet-reanimerenpenning vraag je aan bij de Patiëntenfederatie Nederland. In de brochure ‘Handreiking schriftelijk euthanasieverzoek’ op de website van de Rijksoverheid lees je de laatste regels en richtlijnen. Er is ook een handreiking voor artsen. De beide handreikingen komen inhoudelijk overeen, de artsenversie is aangevuld met aandachtspunten voor artsen.
Geldigheid van de wilsverklaring
Voor een wilsverklaring is het niet verplicht om een notaris in te schakelen. Het is wel bij wet zo geregeld dat het een handgeschreven document moet zijn, dat is ondertekend met je eigen handtekening.
Als het zover is doorloopt de arts zorgvuldig alle eisen die de wet op dat moment stelt, ook als je een euthanasieverzoek hebt. Je hebt geen recht op euthanasie. De arts beslist uiteindelijk.
Veranderen je wensen? Praat opnieuw met je naasten en huisarts.
Startpagina geeft tips, maar is geen financieel adviseur. Raadpleeg een financieel deskundige voor juridisch advies.
Lees met deze tips ook hoe je je: