Nooit te Oud voor Stout: erotisch verhaal over een verlaten boshut

oud-stout-erotisch-verhaal-sex 

---

Welkom bij Oud en Stout, de rubriek waar we je meenemen in een wereld van erotische verhalen. Deze week leer je Jos (68) en Marian (62) kennen, een stel dat de verleiding absoluut niet uit de weg gaat. Wanneer een storm hen naar een afgelegen boshut brengt, ontdekken ze niet alleen nieuwe kanten van elkaar, maar ook de spanning van het onbekende. 

Oud en Stout brengt je elke week een erotisch verhaal die je verbeelding prikkelt en je meeneemt in een verkenning van verlangen en passie. Leun achterover en laat je meeslepen door de ervaringen van Jos en Marian.

---

---

Erotisch verhaal begint met een rustige boswandeling in de Veluwe

Op een zonnige winterdag wandelden Jos en Marian door een rustig bos in de Veluwe. De bladeren kraakten onder hun voeten terwijl de vogels vrolijk floten tussen de kleurrijke takken. De planning was simpel: ze zouden de wandeling maken en daarna genieten van een maaltijd in een gezellig restaurant. Voor het toetje zouden ze thuis blijven, want wat was er nu beter dan zelfgemaakte warme chocolademelk met slagroom?

Alhoewel de slagroom soms niet altijd op de juiste plek terechtkwam. Jos glimlachte bij de gedachte aan hun toekomstige avond. Ze hadden net het idee om samen in een warm bad te ontspannen en daarna vroeg naar bed te gaan. Gewoon, om te knuffelen.

Onverwacht slecht weer

“Hoe laat moeten we morgen ook alweer bij jouw ouders in Ermelo zijn?” vroeg Jos, terwijl hij zijn hand door zijn blonde haren haalde. “Om één uur,” antwoordde Marian, “we hebben genoeg tijd om uit te slapen.” Ze gaf hem een speels duwtje.

“Uitslapen, huh?” Jos liet haar hand los en sloeg zijn arm om haar schouders heen. Hij drukte een warme kus op haar voorhoofd. Marian grijnsde: “zo lang mogelijk.”

Plotseling rommelde het in de verte. Marian keek fronsend naar de lucht. “Hoor je dat? Was dat niet onweer?” Jos luisterde ook aandachtig. “Dat kan niet. Het zou de hele middag mooi blijven,” zei hij, maar zijn stem klonk onzeker. Weer rommelde het, en donkere wolken dreven snel nader. De lucht begon steeds grimmiger te worden. “Zullen we teruggaan?” vroeg Marian bezorgd, terwijl ze naar de lucht keek.

Jos knikte en ze versnelden hun pas. Maar de wolken waren sneller dan zij, en ze hadden nog een flinke afstand te overbruggen.

Race tegen de klok (en het noodweer)

De eerste druppels vielen al snel, gevolgd door een plotselinge stortbui die hun kleren snel doorweekte. De regen viel steeds harder, en de koude wind zorgde ervoor dat Marian kippenvel kreeg. Het begon langzaam donker te worden.

Flitsen van bliksem verlichtten de lucht, gevolgd door het gedreun van onweer. In de verte klonk een harde knal. Marian vroeg zich af of de bliksem ergens insloeg. Ze probeerde zich niet al te veel zorgen te maken over de bomen die mogelijk getroffen waren.

“Zeker dat we nog op het juiste pad zijn?” vroeg Marian, terwijl het pad steeds minder herkenbaar werd in het steeds donkerder wordende bos. Jos haalde zijn telefoon tevoorschijn, maar het scherm bleef laden. “We hadden toch net nog bereik?” vroeg Marian. “Ja, maar waarschijnlijk ligt het netwerk eruit door de storm,” antwoordde Jos met een licht geïrriteerde toon. “Als we het pad blijven volgen, komen we vanzelf terug. Geen zorgen.”

Na 1 uur wandelen begonnen ze zich af te vragen of ze nog wel op het goede pad waren. Ze waren doorweekt en bibberden van de kou, maar bleven toch doorgaan. Het leek onvermijdelijk dat ze ergens uit zouden komen, zelfs als het maar een plek was om te schuilen tot het weer beter werd.

Een verlaten bushut bleek de redding en het begin van dit erotische verhaal

In de verte zagen ze een klein gebouwtje opdoemen. “Kijk!” riep Marian. “We zijn er vast!”

Ze haastten zich ernaartoe, maar de opluchting in Marian’s buik verdween toen ze dichterbij kwamen. Het bleek een verlaten boshut te zijn.

“Nou, dit is beter dan niets,” zei Jos terwijl hij naar de hut liep en luid op de deur klopte. Marian stond naast hem, onder het afdakje, maar er kwam geen antwoord. Jos klopte opnieuw en riep: “Hallo? Is er iemand thuis?” Hij keek naar Marian. “Ik ga even rond de hut kijken, misschien zie ik iets door de ramen.”

Marian knikte. “Oké.”

Het duurde niet lang voor Jos terugkwam. “Er is niemand,” zei hij. Wanhopig en koud begon Marian zich af te vragen wat ze nu moesten doen. Wachten? Of was dit gewoon een vakantiehuisje dat niemand meer gebruikte? Jos begon te voelen aan de planken van het afdakje, draaide bloempotten om en keek onder de deurmat.

“Wat doe je?” vroeg Marian. “Misschien ligt er ergens een sleutel,” zei Jos met een grijns. Marian zuchtte. “Kom op, er zal hier toch niet zomaar een sleutel liggen?” Jos kwam rechtop en hield een sleutel tussen zijn duim en wijsvinger. “Zie je wel?”

Marian keek naar hem, een beetje verbaasd. “Maar we kunnen toch niet zomaar naar binnen?” “Waarom niet?” zei Jos. “Als de bewoner terugkomt, leggen we gewoon uit wat er gebeurd is.” Hij opende de deur met een ruk.

“Je weet dat de meeste enge films beginnen met zoiets, hè?” zei Marian, terwijl ze aarzelend achter hem de hut in stapte. “Maak je geen zorgen, lieverd,” lachte Jos. “We zullen het wel uitleggen als de eigenaren terugkomen.”

De ideale plek om op te warmen

Binnen was het donker en koud, maar het was droog. De meubels waren bedekt met witte lakens en het was duidelijk dat hier al een tijd niemand meer was geweest. De stroom was uitgevallen. Jos pakte zijn zaklamp op zijn telefoon en begon door de kasten te zoeken.

“Dekens, kleding, handdoeken…” zei Jos, terwijl hij zich omdraaide met een glimlach. “Hier kunnen we ons in ieder geval opwarmen.” Marian keek glimlachend naar hem. Ondanks de situatie voelde ze zich gelukkig en nog meer verliefd op hem.

“Ik zag wat brandhout achter het hutje,” zei Jos en knikte naar de open haard die omringd was door een bank en een grote stoel. “We krijgen het vast wel aan.” Zonder verder te wachten, verdween hij naar buiten. 3 kwartier later hadden ze zich omgekleed, hun natte kleding over de stoelen gehangen en het haardvuur zorgde ervoor dat de hut snel verwarmd werd. Ze hadden zelfs nog wat wijn en blikken eten gevonden. Met het gasfornuis konden ze een eenvoudige maaltijd maken. Want voorlopig zaten ze hier nog wel even, het natte weer was omgeslagen in een stevige storm.

“Het voelt nog een beetje vreemd om zomaar hier te zitten,” zei Marian terwijl ze de borden opschepte. Jos schonk 2 wijn in. Samen plofte ze op de bank en legden een deken over zich heen. Jos haalde zijn schouders op. “Als we een briefje achterlaten met ons nummer en wat geld, dan komt alles vast goed.”

Marian zuchtte. “Je hebt gelijk.”

Geen bereik

Na het eten maakten ze alles schoon en kropen weer voor het vuur. Buiten werd de storm nog heviger en het was inmiddels zo laat dat ze zich erbij neerlegden dat ze daar moesten overnachten. Ze hadden geen bereik, hulp vragen was geen optie.

Marian realiseerde zich dat ze het eigenlijk wel fijn vond om even niets te hebben. Geen meldingen, geen drukte, geen geluiden van de stad. Alleen het geknisper van het vuur, het geluid van de regen op het dak en de verre donder. Ze was warm, ze was samen met Jos, en alles was goed.

“Waar gaan we eigenlijk slapen?” vroeg Marian terwijl ze dicht tegen Jos aan lag. Ze hadden een kleine kamer gevonden aan de andere kant van de hut, waar de warmte niet helemaal doordrong. Jos boog zich dichter naar haar toe en fluisterde zacht in haar oor. “We kunnen onze lichaamswarmte delen in het bed.” Marian lachte. “Maar ik stel voor dat we alle dekens en kussens verzamelen en voor de haard een plek maken.”

“Dat klinkt perfect,” antwoordde Jos met een glimlach.

Opwarmen voor de haard

Jos trok zich langzaam van Marian los en begon meteen te werk. Marian wilde nog protesteren dat het niet nodig was, maar zodra Jos een idee had, was hij niet te stoppen. Hij vond een schapenvacht die hij als basis gebruikte, en vervolgens legde hij de dekens en kussens eroverheen. Tevreden keek hij naar hun improviserende bed voor de haard.

Een warm gevoel stroomde door Marian heen, en dat was niet alleen door de warmte van het vuur. Jos’ lichaam tegen het hare, zijn handen die haar aanraken, alsof hij haar nog niet helemaal had ontdekt. Ze voelde zich compleet en viel bijna in slaap van tevredenheid.

Jos glimlachte breed toen hij haar blik zag. Hij stak zijn handen naar haar uit en trok haar omhoog van de bank. “Ben jij ook zo moe?” vroeg hij plagerig. Hij trok haar mee naar de grond en het bleek helemaal niet zo ongemakkelijk. Zijn lichaam tegen het hare. Zijn handen die haar verder verkenden. Marian voelde zich volledig voldaan. “Ontzettend, we moeten maar vroeg onder de lakens duiken,” fluisterde Marian terug, zonder hem de kans te geven te antwoorden.

Ze sloeg haar armen om zijn nek, drukte zich tegen hem aan en kuste hem zachtjes van zijn kaaklijn naar zijn wang en eindigde bij zijn lippen.

Bloedheet verlangen

Marian kreunde. Ze was overspoeld door verlangen. Dat ze in een hut van een wildvreemde zat, was even uit het oog. Het enige wat telde, was Jos, dicht bij zich. Alsof hij haar gedachten kon lezen, trok Jos haar dichter naar zich toe. Ze schraapte met haar nagels over zijn rug en duwde hem met een krachtige beweging op het zelfgemaakte bed.

Ze kuste zijn nek, waardoor Jos’ ademhaling versnelde. Hij masseerde haar borst, zijn vingers rolden over haar tepel. Marian kreunde van genot.

“Je bent zo mooi,” fluisterde hij, zijn ogen gericht op haar borsten.

Ze glimlachte verlegen en duwde hem zachtjes weg.

Ze ging bovenop hem zitten en glimlachte. “Heb je het nog steeds koud?” plaagde ze. “Dan warm ik je wel op.” Ze begon ritmisch op hem heen en weer te bewegen. Na elke stoot tilde ze even op, om hem vervolgens weer naar beneden te trekken.

Jos wilde niet dat ze stopte. Na een paar minuten kon hij het niet meer houden.Jos draaide haar om en legde zijn hand op haar heup. Hij zoende haar tussen haar borsten en nam haar tepel weer in zijn mond.

Langzaam begon hij te zuigen, steeds harder. Marian smeekte om meer. Hij verplaatste zijn hand naar de voorkant van haar broek en begon onhandig aan haar broek te trekken. Ongeduldig hielp ze hem. Binnen een paar seconden was ze naakt.

Erotisch verhaal: klaarkomen voor de open haard

Jos streelde met zijn handen over de binnenkant van haar benen. Marian kon het niet meer houden. Ze nam zijn hand en leidde hem naar haar vagina en legde zijn vingers op haar clitoris. Hij begon ritmisch te bewegen. Jos’ vingers versnelden hun tempo. Hij spreidde al snel haar lippen en drong voorzichtig bij haar binnen.

“Oh, Jos,” kermde Marian. Jos bewoog steeds sneller, steeds dichter bij haar G-spot. Ze was zo opgewonden dat ze meer stimulatie wilde. Ze bracht haar vingers naar haar clitoris en begon zichzelf te verwennen. In combinatie met Jos’ aanraking, schreeuwde ze het uit.

Jos glimlachte. “Wil je nog meer?” Hij haalde zijn vingers weg. “Nu ben ik aan de beurt,” zei hij. Hij duwde Marian op haar zij en positioneerde zichzelf achter haar. Hij duwde zijn lichaam tegen haar aan en pakte haar borsten vast. Marian duwde haar heupen tegen hem aan en hij glipte moeiteloos naar binnen. Hij begon langzaam te stoten, genietend van haar natte warmte. Na een luide kreet van Marian verhoogde hij het tempo. Hij sloeg zijn armen om haar heen en bewoog wild. Marian hapte naar adem. Ze kwamen samen tot een climax.

Marian legde na de seks haar hoofd op zijn borst en keek hem verliefd aan. Ze gaf hem een kus op zijn voorhoofd. Het avontuur had hun naar een ultiem hoogtepunt gebracht.

De storm was voorbij

Tevreden vielen ze in slaap. Het slechte weer was volledig opgeklaard. Ze werden wakker van de zon, die door de ramen scheen. Ze maakten zich rustig klaar voor de dag, lieten alles netjes achter en lieten een briefje voor de eigenaar met een bijdrage achter. De storm was voorbij en het netwerk was weer online. Zonder problemen vonden ze de weg terug.

Bij de auto hielden ze even stil, maar stapten nog niet in. “Weet je,” begon Jos. “Dit moeten we vaker doen.”

“In een storm verdwalen en een boshut binnenkomen?” grijnsde Marian.

“Nee,” zei Jos lachend, terwijl hij haar in zijn armen trok. “Gewoon even ontsnappen aan alles en alleen van elkaar genieten.”

Marian glimlachte en omarmde hem. “Dat zou ik niets liever willen.”

Geen enge film, maar een erotisch verhaal met mooi einde!

Lees ook onze andere erotische rubrieken:

• Opgebiecht, waargebeurde verhalen van lezers
• Erotische zomerverhalen
• Alle 18+ artikelen

Foto: Canva