Gijsbert (44) ‘vergeet’ regelmatig iets te scannen bij de zelfscanner bij de plaatselijke supermarkt. Het begon uit nieuwsgierigheid, inmiddels heeft hij al voor honderden euro’s boodschappen meegenomen.
“In deze tijd scheelt dat ook echt in uitgaven.”
‘Vergeten’ te scannen
“Ik heb eigenlijk nooit dingen gestolen vroeger. Ook als kind niet, dat soort kattenkwaad durfde ik echt niet uit te halen. Maar toen de zelfscanners steeds vaker in winkels en supermarkten kwamen te staan, kreeg ik ineens de drang om het te proberen, uit nieuwsgierigheid. Je hebt ineens de macht om wel of niet voor iets te betalen. Voor het geld hoefde ik het absoluut niet te doen, volgens mij ‘vergat’ ik de eerste keer alleen een pak kipfilet te scannen. Ik werd niet gecontroleerd en kon zo de winkel uitlopen. ‘Geinig’, dacht ik nog. Thuis vertelde ik dit uiteraard niet tegen mijn vriendin, want die zou laaiend zijn.”
Verslavend is boodschappen stelen
“In de tijd erna probeerde ik het steeds vaker. Het werd een soort uitdaging, zoals je wel vaker van mensen hoort die regelmatig stelen. Die doen het niet voor het geld, maar omdat ze de kick leuk vinden. Dat had ik ook een beetje. Zo probeerde ik steeds het aantal producten dat ik niet scande te verhogen. Van 1, naar 2, naar 3. Waar zou ik mee wegkomen? Dat was de vraag. Ik begon het zelfs zo interessant te vinden, dat ik mijn vriendin vaker aanbood om vanuit mijn werk alvast even boodschappen te halen. Zij had niets door.”
Betrapt op boodschappen stelen
“Ik ben wel een keer betrapt tijdens 1 van de controles, maar toen heb ik me er gelukkig uit weten te kletsen. Ik had al eerder ervaren dat het soms oprecht kan om iets vergeten te scannen, als je de bliepjes van scanners van klanten om je heen hoort. Ik deed alsof ik me rot schaamde en bood mijn excuses meerdere keren aan. Toen werd er verder geen punt van gemaakt. Ik heb wel vaker controles gehad, maar toen kwamen ze er niet achter. De producten die ik ‘vergeet’ te scannen, die leg ik vaak onder in de tas. Wanneer er een steekproef is, durven de medewerkers vaak niet helemaal onder in de tas te graaien. Zo komen ze er nooit achter. Mocht ik wel vaker betrapt worden, dan zal ik wel moeten stoppen, want dat maakt ongetwijfeld achterdochtig. Of ik moet naar een andere supermarkt gaan.”
Kast gestolen
“Ik heb het stelen inmiddels ook bij grotere uitgaven geprobeerd. Zo heb ik een keer een hele kast zonder te betalen mee kunnen nemen bij een grote woonwinkel waar ze zelfscanners hebben. Toen klopte mijn hart wel in mijn keel, maar ik kon zo naar buiten lopen. Dat kon ik thuis natuurlijk niet verbergen, maar ook toen deed ik alsof ik oprecht was vergeten om de kast te scannen. Stom van me, maar wel mooi meegenomen, vond mijn vriendin toen. Voorlopig durf ik niet meer naar die winkel toe, denk ik.”
Geen schuldgevoel
“Het begon als een nieuwsgierigheid, toen werd het een soort sport, maar inmiddels is het echt noodzaak. De prijzen van alles zijn zo hoog geworden, dat het stelen van boodschappen echt veel geld scheelt. Ook wij hebben thuis te maken met een torenhoge energierekening. Alles waar we kunnen besparen, dat doen we. En wat voor ons een hele boel scheelt, is voor zo’n grote supermarktketen slechts een zandkorrel. Ik voel me er niet echt schuldig over.”
*namen en foto zijn gefingeerd
Heb jij ook een geheim waar je niemand over durft te vertellen, en wil je dat opbiechten? Mail dan naar onze redactie en wij delen je verhaal (anoniem).