Het leven in Den Haag veranderde drastisch voor Michelle, een 44-jarige vrouw, die ooit een leven vol liefde, geluk en stabiliteit leidde. Midden in de bruisende stad woonde ze samen met haar hond Poncho. Tot haar leven een andere wending kreeg. Lees haar opgebiechte geheim.
“Na een slopende echtscheiding en financiële problemen stond ik er vrijwel alleen voor. De rechter had beslist dat Poncho bij mij mocht blijven, een beslissing die mijn enige lichtpuntje in die donkere dagen werd.”
Alles kwijt
“Het was een sombere herfstdag toen ik me realiseerde dat mijn leven volledig was veranderd. De rechtszaak was voorbij, de papieren waren ondertekend, en ik was alleen achtergebleven met Poncho, onze trouwe labrador”, vertelt Michelle. “Het appartement dat ooit gevuld was met liefde en gelach voelde nu leeg en kil aan. Mijn bankrekeningnummer was net zo leeg als de kamers om me heen.”
“Mijn ex-man Richard, had bijna alles meegenomen, behalve Poncho. Ik was dankbaar voor de aanwezigheid van mijn harige metgezel, maar de realiteit van mijn financiële situatie drong al snel door. Met een stapel onbetaalde rekeningen en een lege koelkast wist ik dat ik creatief moest zijn om mezelf en Poncho te voeden. Normaal at hij met de pot mee. Maar ik had geen geld voor een fatsoenlijke maaltijd.”
“De supermarkt was een ontmoedigende plek geworden, gevuld met prijzen die ik me niet kon veroorloven. Uit wanhoop begon ik naar alternatieven te zoeken, en toen viel mijn oog op de zakken hondenvoer. De gedachte kwam bij me op dat dit goedkoper zou zijn dan mensenvoedsel. Aarzelend plaatste ik een zak brokken en een pak houdbare melk in mijn winkelwagentje, hopend dat het tijdelijk zou zijn. Meer kon ik me niet veroorloven, ondanks mijn goede baan, bij de helpdesk van een bekende energieleverancier.”
Hondenvoer eten uit noodzaak
“In de weken die volgden, werd het eten van hondenvoer een dagelijkse realiteit. In het begin vond ik het eigenlijk niet eens heel verkeerd smaken. Poncho keek me met grote ogen aan terwijl ik mijn eigen portie samenstelde naast zijn kom. Ik voelde me beschaamd en zwaar vernederd, maar ik kon niet toestaan dat Poncho honger leed. Hij was het enige dat ik nog had. Ik wilde ook niet ons dak boven ons hoofd verliezen. In Den haag is het haast onmogelijk om woonruimte te vinden. De huur moest ik koste wat kost blijven betalen.”
“Poncho kwispelde met zijn staart elke keer dat ik onze voerbakken vulde. Hij leek mijn zorgen te begrijpen, en zijn aanwezigheid was mijn troost in deze moeilijke tijden. Hij deelde zijn voedsel met me. Ik realiseerde me dat dit de enige manier was waarop ik voor ons beiden kon zorgen.”
Eenzaam
“Mijn dagen werden een monotone cyclus van zorgen. Het voelde als een geheim dat ik met niemand kon delen. Ik probeerde mijn trots te behouden, maar de eenzaamheid van mijn situatie drukte zwaar op me. De band tussen Poncho en mij werd sterker dan ooit tevoren. Hij leek te begrijpen dat er iets mis was en was er altijd om me op te vrolijken met zijn speelsheid en knuffels. Zijn warmte en genegenheid waren mijn toevlucht in de eenzaamheid van mijn situatie. In de donkerste momenten zat Poncho naast me, zijn trouwe ogen vol begrip.”
Hulp uit onverwachte hoek
“Toen, na 3 lange maanden, begon er iets te verschuiven. Een oude vriend, die ik uit het oog was verloren, ontdekte mijn benarde situatie toen hij onverwacht op visite kwam. Zonder aarzeling bood hij zijn hulp aan en bracht voedsel en steun. Met zijn hulp kon ik langzaam mijn leven weer opbouwen.”
“Het eten van hondenvoer was een trieste en moeilijke periode, maar het bracht ook een onverwacht gevoel van veerkracht en doorzettingsvermogen naar boven. Terwijl ik weer opkrabbelde, realiseerde ik me dat de liefde en trouw van Poncho me door deze donkere dagen had geleid. En hoewel het een periode was die ik liever wil vergeten, zal ik het nooit vergeten, want het herinnerde me aan de kracht die schuilt in de band tussen mens en dier.”
*namen en foto zijn gefingeerd
Heb jij ook een geheim waar je niemand over durft te vertellen, en wil je dat opbiechten? Mail dan naar onze redactie en wij delen je verhaal (anoniem).