Het was een koude decemberavond met veel wind. Het gezin van Emma en Thomas maakte het niks uit. Het jonge gezin bereidde zich ongestoord voor op de feestdagen. Tot die ene kaart weer op de mat viel. Voor Ton. Van Jannie. “Wat moeten we toch met die kaarten? Die man leeft toch al een paar jaar niet meer?”
Emma en Thomas wonen met hun 2 dochters in een huis waar 10 jaar geleden een man dood was gevonden. Dat dit was gebeurt wisten ze pas ná de aankoop van het huis, via de buren. De bewoner was overleden aan een hartinfarct.
Nog elk jaar komt er een kerstkaart door de brievenbus, van afzender Jannie. Gericht aan de man die niet meer leeft. Openen deed het gezin de kaart niet. Ze bewaarden de kaarten wel. Ieder jaar gingen ze mee naar zolder, in de doos met kerstballen.
De kerstkaart word tafelonderwerp
De kaart was wel hét tafelonderwerp, met een discussie die jaarlijks terugkwam. “Moeten we de afzender niet inlichten?” “Maar dat is toch zielig, om diegene te vertellen dat de ontvanger niet meer leeft? Laat diegene maar in het ongewisse. Het is beter zo.”
Toch besloot na 10 jaar Emma de sprong te wagen. Ze ging op onderzoek uit en achterhaalde het adres van de afzender van de kerstkaarten. Ze belde aan en vertelde over de trieste waarheid: de persoon naar wie ze de kerstkaart schreef leefde niet meer. De afzender bleek een dame op leeftijd te zijn, genaamd Jannie. De kaart was voor haar broer. Ze had al ruim 20 jaar geen contact meer met haar broer, maar bleef hem trouw elk jaar benaderen rond kerst.
De vrouw bleek erg eenzaam en spontaan nodigde Emma haar uit om oud en nieuw bij het gezin thuis door te brengen. Jannie stemde enthousiast toe.
De avond van oudjaar brak aan en het huis van Emma vulde zich met vrienden en familieleden. Jannie voelde zich er direct thuis. Tijdens het vuurwerk buiten, keken ze naar het spektakel en alle mensen om zich heen. Ze toastten op het nieuwe jaar.
Na die bijzondere avond bleven Emma, Thomas en hun meiden contact houden met Jannie. Ze brachten middagen samen door en deelden verhalen. Ze genoten van elkaars gezelschap.
De traditie van de kerstkaart bleef Jannie in ere houden
Met de daaropvolgende kerst ontvingen Thomas en zijn gezin opnieuw een kaart, dit keer ook weer van Jannie, maar nu aan henzelf gericht. De traditie van de kerstkaart werd omgedraaid, en het gezin beantwoordde Jannie natuurlijk nu ook met een warme wens voor fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar.
Na verloop van tijd, toen Jannie weer eens op bezoek was en achter een kop warme chocolademelk zat, stelde Emma voorzichtig de vraag. “Jannie, waarom wist je niet van het overlijden van je broer Ton?” Jannie staarde in haar mok en keek ineens verdrietig. Ze begon te vertellen dat haar ouders jong overleden waren en later haar man op 45 jarige leeftijd. Haar jongere broer was haar enige overgebleven familielid. Ze had tot de dood van hun ouders altijd een hechte band gehad met haar broer.
Mijn broer was altijd in het buitenland
Jannie
“Maar het verdriet om het verlies dreef hem bij mij vandaan,” vertelde Jannie. “En na de dood van mijn man besloot mijn broer Ton een nieuw pad in te slaan. Hij werd avontuurlijk. Reisde de hele wereld rond. Ontmoette nieuwe mensen en stond open voor alles wat god verbiedt. Hij liet nog sporadisch van zich horen. Ik wist eigenlijk nooit waar hij uithing. Alleen met kerst stuurde hij me elk jaar een kaart. Tot 10 jaar geleden. Toen hoorde ik nooit meer van hem.”
Kerstkaart was het enige lichtpuntje
In die tijd waren brieven en telefoontjes schaars, maar de kerstkaart van haar broer was voor Jannie altijd een constante geweest. Het was het lichtpuntje in haar eenzame leven, een teken dat haar broer nog steeds aan haar dacht, zelfs al bevond hij zich aan de andere kant van de wereld.
“Toen ik geen kaart meer kreeg, bleef ik wel een kerstkaart sturen. Het was mijn enige verbinding met hem,” vervolgde Jannie. “Ik wist dat hij niet altijd in staat was om contact te houden, maar de kaart gaf me stille hoop. Hoop dat hij veilig was, hoop dat hij nog in leven was. Dat hij gewoon thuis is gevonden had ik niet kunnen bevroeden. Hij was toch altijd aan het reizen, op vakantie in het buitenland?”
Het gezin luisterde aandachtig naar Jannie’s verhaal en begreep nu de diepere betekenis achter de kaarten.
Jannie wordt familie
Emma en Thomas voelden na de openbaring een sterkere drang om Jannie in hun leven op te nemen. He gezin gaf haar het familiegevoel dat ze miste. Jannie werd als een oma voor de kinderen en een vertrouwd gezicht aan de eettafel tijdens familiebijeenkomsten.
De jaren gingen voorbij, en de kerstkaarten werden nu uitgewisseld tussen beide partijen. Het gezin bleef de kerstdagen vieren met Jannie aan hun zijde. Ze deelden niet alleen de feestdagen, maar ook het dagelijks leven, de lusten en de lasten, en creëerden samen nieuwe herinneringen. Het huis waar ooit haar broer de deur dichthield stond nu wagenwijd open voor Jannie. “Mijn broer heeft mij na zijn dood een familie geschonken”, zo verwoordde ze het vaak.
“Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe dankbaar ik ben,” zei Jannie. “De kerstkaart, die ooit een lichtpuntje van mijn broer Ton was, en later mijn hoop op contact met hem, heeft me de familie geven waar ik zo naar terugverlangde.”
Lees- en kijk-tips tijdens de feestdagen:
- Lees over dit mooie initiatief: oproep aan mensen die alleen zijn tijdens de feestdagen.
- Bekijk ook onze tips om je tijdens de kerstdagen thuis te kunnen vermaken.
- Kijk-tip tijdens 2e kerstdag: documentaire over koning Charles, 1 jaar op de troon.