Sarah, is een vrouw van in de veertig en lijkt het perfecte leven te hebben. Leuk huis, leuke man, goede baan. Alleen voelt ze zich alles behalve gelukkig. Ze is zichzelf in al die jaren verloren, en is eigenlijk nooit alleen geweest, omdat ze haar man op jonge leeftijd ontmoette. Na een gesprek met haar man besluit ze een jaar lang op reis te gaan om van de vrijheid te genieten, waar ze zó naar heeft verlangd. Ze mag een jaar lang alles doen wat ze wil, zodat ze daarna kan besluiten of ze wil scheiden of verder wil met het huwelijk. En dat leidt tot spannende, sexy avonturen.
Iedere week verschijnt er een nieuw reisverhaal van Sarah. Zij houdt ons op de hoogte van alles wat zij mee maakt. Heb je de vorige delen niet gelezen? Begin dan bij deel 1 van Sarah’s reisgeheimen.
Hoofdstuk 11 – dansles in Portugal
Wanneer ik die avond volledig zen en uitgerust in de villa terugkom, plof ik neer op de bank. Om me heen is het ontzettend stil, en ik scrol gedachteloos door de tijdlijn van Facebook. Opeens zie ik een foto van Peter staan, en zonder dat ik het wil, blijf ik hangen. Zoom in en uit. Hij ziet er knap en gelukkig uit, met zijn vrienden op de fiets. Opeens voel ik een vlaag van heimwee over me heen komen, en er ontstaat een plotselinge leegte in mijn buik. Hoewel mijn middag weer leuk en spannend was, merk ik ook dat het me minder deed dan eerst. Dat sexy, zelfverzekerde gevoel dat ik eerst totaal niet had, en alleen voelde als een man dat aan me gaf, werd niet meer versterkt door mijn avontuur met Jacob. Nee, ik voélde me al sterk en zelfverzekerd voordat ik hem tegenkwam. Ik knipper met mijn ogen. Is dit het gevoel dat ik al die tijd zo heb gemist? Is dit waar ik naar op zoek was? Niet de connectie met anderen, maar die met mezelf? Ik kijk weer naar de foto van Peter en voel me ineens schuldig dat ik hem de schuld heb gegeven van al die jaren dat ik me zo ongewild voelde. Dat lag niet aan hem, maar aan mezelf. En voor ik het weet, begint het woordje ‘thuis’ zacht door mijn hoofd te klinken.
Sarah’s reisverhalen: Sarah mist Peter
Toch besluit ik niet de volgende dag meteen mijn koffer te pakken. Ik heb deze prachtige villa nog een aantal dagen, en eigenlijk vind ik het een fijn gevoel om Peter te missen. Het borrelt al langer, maar nu weet ik het zeker: ik mis hem. En niet omdat ik aandacht of liefde mis, maar omdat ik hém mis. Mijn Peter. De mensen die ik op mijn reis tegen ben gekomen waren knap en interessant, maar ik deel met hen niet de jarenlange geschiedenis die ik met Peter deel. Uiteindelijk kent niemand me beter dan hij. Was hij immers niet degene die vond dat ik op reis moest gaan? Ik besluit mijn gedachten nog wat langer te laten malen en deze laatste dagen gewoon in Portugal te blijven. En er nog iets leuks van te maken.
Volgen van een dansles
En wat is er nu leuker dan het volgen van een dansles? In het wellnesscentrum had ik een flyer voor een workshop van de tango meegenomen, waar ook toeristen welkom zijn. Ik kan voor geen meter dansen – ben altijd al een stijve hark geweest -, maar het lijkt me toch leuk om op deze romantische plek óók de dans van de romantiek te leren. Als ik die avond binnenkom, ben ik even verbaasd. Het lijkt wel een balzaal! De rest van de groep is druk aan het kletsen en lijkt elkaar al te kennen, ik stel mezelf wat ongemakkelijk voor. “Ik ben Sarah,” hoor ik mezelf stamelen. De vrouwen en mannen in de groep begroeten me opgewekt en voor ik het weet, klapt instructeur Lena in haar handen en gaan we beginnen.
Wisselen van danspartners
Omdat we constant wisselen van danspartners, kom ik er al snel achter dat ik niet de enige stuntel ben die er niets van bakt. Ik sta regelmatig op hun tenen. Terwijl de vrouwen mij het niet in dank afnemen, lachen de meeste mannen erom. Na een halfuur tenen trappen, vind de danslerares Lena het wel genoeg geweest. Ze pakt mijn handen en legt ze op haar schouders. Ze beweegt mij langzaam op de maat mee. 2 stappen naar voren, een stap naar achter. En dat op de maat, 3, 4, 5. De danspasjes uitvoeren en tegelijkertijd tellen blijkt nog een onmogelijke uitdaging. Ik merk dat het bewegen steeds soepeler gaat met de sturing van Lena op mijn heupen. We lachen samen om mijn onvermogen om te tellen en haar bruine ogen kijken me bemoedigend aan. Na een tijdje mag ik het zelf weer proberen, en gaat Lena de anderen helpen. Het is gek om het zelf te doen, zonder haar. Ik betrap mezelf op de gedachte dat ik haar aanrakingen wel prettig vond. Is dit iets nieuws? ik schud mijn hoofd en snap mezelf niet dat er zulke gedachten op dit moment bij me opkomen. Alsof mijn lichaam ook denkt: we zijn hier nog maar een paar dagen, en moeten we genieten ook! Wanneer Lena na een kwartier weer haar handen op mijn heupen legt, merk ik dat ik er wat ongemakkelijk van wordt. Op een positieve manier. Ik lach als een boer met kiespijn en doe ontzettend mijn best. Ik moet het immers nu wel goed doen.
Tijd vliegt om
De tijd vliegt om, na 2 uur zit de dansles er alweer op. We besluiten nog even een borrel te doen in de bar van het hotel. “En, wat vond je ervan?” vraagt Lena. Blozend vertel ik dat het wel heel lastig vond, maar wel heel leuk. Dan moest ik het vaker doen, meende Lena: “de eerste keer is altijd spannend en even wennen!” En dan glimlacht ze wat verlegen. “Maar met de juiste partner is het een geweldige ervaring.” Ik proest bijna mijn drankje uit. Hebben we het nog steeds over dansen? Of begrijp ik de blik in haar ogen verkeerd? Ik probeer mijn gedachten te verplaatsen naar mijn huidige omgeving. “Je deed het goed!” complimenteer ik haar. Hoe later het wordt, hoe meer deelnemers de bar verlaten. Om 23.00 uur zijn Lena en ik de laatste die nog zitten. “Zullen we dan ook maar?” lacht Lena. Ik betaal en volg haar de bar uit. “Wil je zien waar ik woon?” vraagt Lena al snel. Ze had mij eerder op die avond vertelt dat ze in een schattig huisje naast de dansschool woonde. Ik kan alleen maar stom knikken en haar volgen. Zou ze hetzelfde voelen wat ik voel?
Wijn drinken
De wijn wordt ook bij Lena thuis uit de kast gehaald en al snel zijn we aangeschoten. Lacherig praten we en hangen we tegen elkaar aan op de bank. Wanneer Lena op een gegeven moment haar benen over de mijne legt, slik ik, maar ik zeg niets. Ik voel de vlinders in mijn maag weer tekeer gaan. Wanneer Lena haar wijn bijvult, valt haar haar voor haar gezicht. Voor ik besef wat ik doe, zie ik mijn hand naar voren gaan om de pluk achter haar oren te strijken. Haar gezicht voelt warm aan van de wijn. Wat geschrokken trek ik mijn hand terug, maar Lena pakt hem terug en kijkt me indringend aan. Haar lippen vallen open, en de tijd lijkt stil te staan wanneer ik mijn gezicht naar de hare buig en mijn lippen voorzichtig, onderzoekend op de hare druk. Lena beantwoordt de kus door haar mond verder te openen en meteen vallen alle grenzen tussen ons weg. We werpen onze lichamen tegen elkaar en laten ons op de bank vallen, terwijl mijn handen zich een weg over haar rug, door haar haren banen, en terwijl mijn brein alleen maar zegt: meer, meer, meer.
Kussen met een vrouw
Het is nieuw voor mij, met een vrouw, toch voelt het vertrouwd. Wanneer Lena’s handen mijn beha losmaken, reageert mijn lichaam net als alle voorgaande keren. Ik voel mijn ademhaling zwaarder worden. Ik kan geen woord uitbrengen, alleen wat kleine kreuntjes. Lena streelt mijn tepels en ontdoet mij van de rest van mijn kleding. Binnen een paar seconden ligt alles op de grond. Ik merk dat Lena al ervaren is en dit vaker heeft gedaan. Ze neemt mijn harde tepels in haar mond en bijt er zachtjes in. Ik kreun. Terwijl ze me zoent, wrijft ze met haar handen over mijn clitoris. Ik voel dat ze voorzichtig met 2 vingers bij mij naar binnen gaat. Ze begint met zachte bewegingen, maar al snel hoogt ze het tempo op. Ik kreun steeds harder en knijp mijn handen samen als een vuist. Lena weet precies wat ze doet en binnen een minuut kom ik hijgend klaar. Zo snel is dat nog nooit gebeurd – als het überhaupt al gebeurd op deze manier. Ik realiseer me dat dat vertrouwde gevoel waarschijnlijk komt van het feit dat Lena natuurlijk precies weet wat goed voelt. Fijn. Ik laat mezelf even op adem komen en besluit Lena aandacht te geven.
“Ik zie hoe nat ze is”
Haar bruine, lange, golvende haren heeft ze inmiddels in een staart gedaan. Ze ligt naakt op bed, met haar benen gespreid. Ik zie hoe nat ze is en merk dat ik er zelf ook nog meer opgewonden van raak. Met mijn tong begin ik haar te plagen. Eerst voelt het wat vreemd, ongemakkelijk, de wijn geeft me zelfvertrouwen. Na een paar korte aanrakingen smeekt ze me om niet meer te stoppen. Ik grinnik, mijn reactie zou precies hetzelfde zijn. Het gaat me dan ook best makkelijk af, ik weet immers precies hoe ik het graag heb. Ik besluit al mijn favoriete aanrakingen op haar toe te passen.Met mijn tong wissel ik de zachte en harde bewegingen met elkaar af en breng langzaam mijn vingers bij haar naar binnen. Ze kreunt en vraagt om meer. Ik doe precies wat ze zegt, totdat ik Lena’s lichaam zachte schokjes zie geven en ze me omhoog trekt om me te zoenen. Voldaan liggen we in elkaars armen.
De volgende dag herhalen we de avond ervoor nog een keer: maar langzamer, met meer aandacht, en zonder de vervaagde grenzen van de wijn. Ik merk dat ik het nuchter een stuk lastiger vindt om me over te geven aan seks met Lena, ondanks dat het nog steeds fijn voelt. Ze lacht om mijn gestuntel. “Je leert het wel”, fluistert ze terwijl ze met haar handen door mijn haar strijkt. Maar ik hoef het niet te leren, hoor ik mezelf denken. Ik ga toch terug naar Peter. En die gedachte brengt me meteen weer terug op aarde. Ik ga rechtop zitten en trek het laken om me heen. Lena kijkt me met een glimlach aan. “Ga maar”, zegt ze. En ik ga.
Sarah’s reisverhalen volgen
Iedere week vertelt Sarah over haar reisgeheimen! Ze neemt je mee door heel Europa en verder de komende weken. Benieuwd naar meer? Bekijk dan deel 12!
Laat ons weten wat je van vervolgverhalen vindt via een e-mail naar onze redactie.