Wie een diep en openhartig gesprek wil, moet dit doen in het donker. Dit ontdekten visagiste en Youtuber Nikkie de Jager en haar manager Wes van Os bij het opnemen van hun nieuwe en razend populaire podcast, ‘Lightless Lounge.’ Klopt deze visie?
Deze podcast, die wordt opgenomen in totale duisternis, is bedoeld om luisteraars de meest openhartige gesprekken te bieden. Roept praten in het donker echt meer diepgaande conversaties op?
Tekst gaat onder de video verder >>
Intieme gesprekken in het donker
In Nijmegen biedt het museum MuZIEum een soortgelijke ervaring. Bezoekers worden ondergedompeld in totale duisternis tijdens een ‘donkerbeleving,’ waar gesprekken plaatsvinden zonder enige visuele input. John Kuster, gids bij het MuZIEum, deelt: “In het donker letten bezoekers helemaal niet op mijn kleding of hoe ik eruitzie. Ze focussen zich op mij als gids en vertrouwen op mijn stem. Hoe vertrouwelijker mijn stem klinkt, des te opener ze zijn.”
Niet voor iedereen
Niettemin voelt niet iedereen zich comfortabel in het duister. Denise Dechamps, lichaamstaaldeskundige van de Body Language Academy, verklaart dat de effectiviteit van gesprekken in het donker afhangt van het doel en de verwachtingen van de deelnemers. Ze benadrukt dat wanneer visuele informatie ontbreekt, een deel van de communicatie verloren gaat. “Als je iemand niet ziet, mis je hun lichaamstaal en gebaren”, voegt ze eraan toe. “Daarmee ontgaat je een deel van het emotionele aspect van de communicatie.”
Lichaamstaal tijdens gesprekken belangrijk
Dechamps benadrukt dat we, wanneer we in staat zijn om te zien, voornamelijk letten op handen en gezichtsuitdrukkingen. “We richten ons niet specifiek op de ogen, maar op alles eromheen: de gezichtsspieren bij een glimlach of bewegingen van de wenkbrauwen. Ook letten we veel op de handen, die bijvoorbeeld kunnen aangeven of iemand zich op zijn gemak voelt of nerveus is.”
In het donker blijft lichaamstaal echter verborgen, waardoor de andere persoon hier niet op kan reageren. Dit fenomeen is niet beperkt tot duistere gesprekken, maar doet zich ook voor tijdens telefoongesprekken, spraakberichten en op sociale media. Mensen durven vaak meer te zeggen wanneer ze niet gezien worden.
De kracht van het ongeziene
Het blijft intrigerend hoe onze interacties en communicatiepatronen variëren afhankelijk van de omstandigheden. Terwijl sommigen misschien de duisternis als een vrijplaats beschouwen om diepgaande gesprekken te voeren, ervaren anderen juist ongemak in dit gebrek aan visuele communicatie. Het roept vragen op over hoe we ons verbinden met anderen en welke rol lichaamstaal speelt in onze alledaagse interacties.
Misschien is het een kwestie van context en persoonlijke voorkeur, maar het is duidelijk dat licht en duisternis beide hun eigen unieke dynamiek creëren in onze conversaties en relaties. Wat voor jou werkt, hangt af van je comfortniveau en je doel bij het voeren van een gesprek, en dat maakt deze discussie over de rol van lichaamstaal in communicatie des te boeiender.